Wyszukiwanie zaawansowane
Wyszukiwanie zaawansowane
Wyszukiwanie zaawansowane
Wyszukiwanie zaawansowane
Wyszukiwanie zaawansowane
Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk
Tematem artykułu jest korelacja między środkami językowymi w zasobach języka chińskiego a działaniami językowymi młodych kobiet realizowanymi na antenie rozrywkowego programu internetowego. Socjolekt kobiet i cechy stylu sajiao są analizowane na podstawie ich 1802 nieformalnych wypowiedzi zarejestrowanych w programie. W artykule zbadano, w jaki sposób cechy leksykalne i fonetyczne wyrażają kobiecość i jaki kształt nadają wypowiedziom kobiet pełniącym funkcję perswazyjną. Formalne środki językowe, którymi posługują się rodzime użytkowniczki języka chińskiego, komunikują grzeczność, emocje i łagodność, a jednocześnie potwierdzają ich pozycję podporządkowania w społeczeństwie. Badanie rozpoczyna się wprowadzeniem do pragmatyki kulturowej działań językowych i przechodzi do zarysowania aktualnej wiedzy na temat specyfiki języka chińskiego używanego przez Chinki. Z dotychczasowych dyskusji zostały – jako narzędzie analizy – wyprowadzone środki językowe. Omówiono poszczególne słowa i wyrażenia oraz cechy wymowy. Nie wszystkie cechy językowe języka mandaryńskiego omawiane we wcześniejszych badaniach znajdują potwierdzenie w badanych wypowiedziach. Te, które dodają wypowiedzi znacząco ekspresywnego charakteru i łagodności, dominują w studium nad stylem sajiao – cechami fonetycznymi i prozodycznymi typowymi dla dziecięcej formy perswazji. Analiza ilościowa i jakościowa wykazała wysoki stopień nacechowania wypowiedzi emocjami, niepewnością sądów (pozycjonującą nadawcę niżej od odbiorcy), a także artykulacją imitującą dziecięcą.Tematem artykułu jest korelacja między środkami językowymi w zasobach języka chińskiego a działaniami językowymi młodych kobiet realizowanymi na antenie rozrywkowego programu internetowego. Socjolekt kobiet i cechy stylu sajiao są analizowane na podstawie ich 1802 nieformalnych wypowiedzi zarejestrowanych w programie. W artykule zbadano, w jaki sposób cechy leksykalne i fonetyczne wyrażają kobiecość i jaki kształt nadają wypowiedziom kobiet pełniącym funkcję perswazyjną. Formalne środki językowe, którymi posługują się rodzime użytkowniczki języka chińskiego, komunikują grzeczność, emocje i łagodność, a jednocześnie potwierdzają ich pozycję podporządkowania w społeczeństwie. Badanie rozpoczyna się wprowadzeniem do pragmatyki kulturowej działań językowych i przechodzi do zarysowania aktualnej wiedzy na temat specyfiki języka chińskiego używanego przez Chinki. Z dotychczasowych dyskusji zostały – jako narzędzie analizy – wyprowadzone środki językowe. Omówiono poszczególne słowa i wyrażenia oraz cechy wymowy. Nie wszystkie cechy językowe języka mandaryńskiego omawiane we wcześniejszych badaniach znajdują potwierdzenie w badanych wypowiedziach. Te, które dodają wypowiedzi znacząco ekspresywnego charakteru i łagodności, dominują w studium nad stylem sajiao – cechami fonetycznymi i prozodycznymi typowymi dla dziecięcej formy perswazji. Analiza ilościowa i jakościowa wykazała wysoki stopień nacechowania wypowiedzi emocjami, niepewnością sądów (pozycjonującą nadawcę niżej od odbiorcy), a także artykulacją imitującą dziecięcą.
Awdiejew, A., i G. Habrajska. 2006. Wprowadzenie do gramatyki komunikacyjnej. T. 2. Łask: Leksem. Bartwicka, H. 2007. „Gatunki mowy a język kobiet (na przykładzie języka rosyjskiego)”. Linguistica Bidgostiana 4: 15–24. Brown, P., i S. Levinson. 1988. Politeness: Some universals in language usage.Cambridge: Cambridge University Press.
Cao, Y. 1986. „Běijīng huà yǔyīn zhōnglǐ de xìngbié chāyì [Gender Differences in the Pronunciation of Beijing Dialect]”. Hànyǔ xuéxí 6: 31.
Chan, M. 1998. „Gender differences in the Chinese language: a preliminary report”. W NACCL-9. 2, red. H. Lin. GSIL Publications, University of Southern California, 35–52. https://www.semanticscholar.org/paper/GENDER-DIFFERENCES-IN-THE-CHINESE-LANGUAGE-%3A-A-Chan/f47478715581b7f-3f6ece548a123218e7aba74f9 (15 lutego 2021).
Chan, M., i L. Yuhan. 2019. „Chinese language and gender research”. W The Routledge Handbook of Chinese Applied Linguistics. New York: Routledge, 165–181. https://www.routledgehandbooks.com/doi/10.4324/9781315625157-12 (15 lutego 2021).
Chao, Y.R. 1968. A Grammar of Spoken Chinese. Pekin: The Commercial Press.
Chen, F. i in. 1992. „Reduplication in Mandarin Chinese: Their Formation Rules, Syntactic Behavior, and ICG Representation”. W The Fifth ROC Computational Linguistics Conference at Taipei, Taiwan. Taiwan: 217–233. Ding, F. 2002. „Hànyǔ qǐngqiú yányǔ xíngwéi zhōng dì xìngbié chāyì. [Gender Differences in the Speech Act in Chinese Requests]”. Xī’ān wàiguóyǔ xuéyuàn xuébào10 (1): 46–50. https://wenku.baidu.com/view/c81f41ed4afe04a1b071de50.html (15 lutego 2021). Farris, C.S. 1988. „Gender and Grammar in Chinese: With Implications for Language Universals”. Modern China 14 (3): 27–308. Farris, C.S. 1991. „The Gender of Child Discourse: Same-Sex Peer Socialization Through Language Use in a Taiwanese Preschool”. Journal of Linguistic Anthropology1 (2): 198–224. https://www.jstor.org/stable/43102129 (15 lutego 2021).
Grabias, S. 2019. Język w zachowaniach społecznych. Podstawy socjolingwistyki i logopedii. Lublin: Wy-dawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. Hardeman, K. 2013. Gender and Second Language Style: American Learner Perceptions and Use of Man-darin Sajiao. Honolulu: University of Hawaiʻi at Mānoa. (PhD Thesis). http://www.ling.hawaii.edu/graduate/Dissertations/KateHardemanFinal.pdf (15 lutego 2021). Hu, H.C. 1944. „The Chinese Concept of Face”. American Anthropologist 46 (1): 45–64.
Jarosz, B. 2013. „O zasięgu słownictwa socjolektalnego w XXI wieku”. Białostockie Archiwum Językowe 13: 97–116.
Jiang, L. 2007. „Wěiwǎn yǔ yǔ xìngbié chāyì – nánjīng bùfèn gāoxiào wěiwǎn yǔ shǐyòng qíngkuàng diàochá [Euphemisms and Gender Differences – A survey of euphemism usage in some colleges and universities in Nanjing]”. Yǔyán yìngyòng yánjiū2: 57–58. http://www.cqvip.com/qk/87478a/2007002/23879809. html (15 lutego 2021). Kostro, M., i K. Wróblewska-Pawlak. 2013. „Formy adresatywne jako środek jawnej i ukrytej deprecjacji kobiet polityków w polskim dyskursie polityczno-medialnym”. Tekst i dyskurs – text und diskurs 6: 153–168. http://tekst-dyskurs.eu/images/pdf/zeszyt_6/Kostro.pdf (15 lutego 2021).
Lakoff, R. 1973. „Language and Woman’s Place”. Language in Society2 (1): 45–80. https://www.cambridge. org/core/journals/language-in-society/article/language-and-womans-place/F66DB3D1BB878CDD-68B9A79A25B67DE6 (15 lutego 2021).
Li, Ch., i S. Thompson. 1989. Mandarin Chinese. A Functional Reference Grammar. London: University of California Press.
Lin, H.H. 2005. Contextualizing Linguistic Politeness in Chinese – a Socio-pragmatic Approach with Examples From Persuasive Sales Talk in Taiwan Mandarin. Ohio State University. (PhD Thesis). https://www.semanticscholar.org/paper/Contextualizing-linguistic-politeness-in-Chinese-a-Lin/e3be72d1b0d-ca6b00dae3af1404536d689044068 (15 lutego 2021).
Liu, Ch.J. 2005. Gender Differences in TV Talk Shows in Taiwan: A Sociolinguistic Study. Taipei: National Taiwan Normal University. (MA Thesis). http://rportal.lib.ntnu.edu.tw/handle/20.500.12235/97301 (15 lutego 2021).
Liu, Y. i in. 1996. Shíyòng xiàndài hànyǔ yǔfǎ [Modern Chinese Grammar]. Taipei: Shī dà shū yuàn yǒu-xiàn gōngsī. Ma, Y. 2009. „Hànyǔ gōngwéi yǔ zhòng de xìngbié yǔyán shízhèng yánjiū [An Empirical Study of Com-pliments in Chinese Gender Language]”. Shāngluò xuéyuàn xuébào23 (5): 57–62. https://wap.cnki.net/touch/web/Journal/Article/SLSF200905017.html (15 lutego 2021). Niewdana, L. 2011. „Osobowe relacje (guānxì) w chińskim biznesie”. W Zrozumieć Chińczyków. Kulturowe kody społeczności chińskich, red. E. Zajdler. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 205–236. Pan, F. 2015. „Hànyǔ yǔyán zhōng de xìngbié qíshì xiànxiàn [Sexism in the Chinese language]”. Ānhuī wénxué10: 78–79. https://www.cnki.com.cn/Article/CJFDTotal-AHWA201510039.htm (15 lutego 2021).
kliknij tutaj, żeby przejść ; oai:rcin.org.pl:233196
Prawa zastrzeżone - dostęp nieograniczony
18 sty 2022
18 sty 2022
90
https://rcin.org.pl./publication/270206