Wyszukiwanie zaawansowane
Wyszukiwanie zaawansowane
Wyszukiwanie zaawansowane
Wyszukiwanie zaawansowane
Wyszukiwanie zaawansowane
Institute of Polish Language PAS
Afazja to zaburzenie komunikacji językowej u osób dorosłych, które przebyły incydent neurologiczny uszkadzający centralny układ nerwowy. Zainteresowanie tym zaburzeniem wśród naukowców wielu dziedzin wzrastało z uwagi na pandemiczny przyrost chorych dotkniętych udarami mózgu, które są główną przyczyną rozpadu kompetencji językowej. Badaniom medycznym, gerontologicznym, psychologicznym towarzyszy rozwój metodologii lingwistycznej, która — zgodnie z postulatem Romana Jakobsona — opis patomechanizmu zaburzenia rozpoczyna od języka. Niniejszy artykuł stanowi przegląd najważniejszych metodologii lingwistycznych XX wieku pod względem ich wkładu w rozwój współczesnej myśli afazjologicznej. Kryterium nadrzędnym przyświecającym prezentowanym analizom stała się ocena ich przydatności w zrozumieniu języka w rozkładzie.
10.17651/SOCJOLING.29.5 ; oai:rcin.org.pl:57766
Prawa zastrzeżone - dostęp nieograniczony
Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk
2 paź 2020
24 sty 2016
2025
https://rcin.org.pl./publication/78153
Kordys, Jan Ulatowska, Hanna K. Kądzielawa, Danuta Sadowska, Maria
Międzynarodowy Kongres Slawistów (2 ; 1934 ; Warszawa)
Ziabicki, Andrzej (1933– )