Wołanie Priapa. Fraszka „Do dziewki” (III 82) Jana Kochanowskiego i jej domniemane źródło włoskie

Lawenda, Tomasz

doi:0031-0514

Przejdź do menu głównego
Przejdź do wyszukiwarki
Przejdź do treści
Przejdź do stopki

Pobierz

Tytuł: Wołanie Priapa. Fraszka „Do dziewki” (III 82) Jana Kochanowskiego i jej domniemane źródło włoskie

Bibliografia:

1. Anacreontis carmina quae exstant cum clavi ad eorum intelligentiam annexa et vocum singularum explanatione. Redacta studio et opera A. Brumek. London 1820.
2. Ἀνακρέοντος καὶ ἄλλων τινῶν λυρικῶν ποιητῶν μέλη / Anacreontis et aliorum lyricorum aliquot poetarum odae. In easdem H. Stephani observationes. Eaedem Latinae. Parisiis: G. Morelius, R. Stephanus, 1556.
3. Anacreontis Teii antiquissimi poetae lyrici Odae ab Helia Andrea Latinae factae [...]. Lutetiae: R. Stephanus, G. Morelius, 1556.
4. Anacreontis Teii carmina. Eodem versuum genere, partim ab H. Stephano, partim ab E. Andrea expressa. W zb.: Carminum poetarum novem, lyricae poeseos principu[m] fragmenta. Excudebat H. Stephanus. [Genevae] 1560.
5. Ἀνακρέοντος Τηίου μέλη / Anacreontis Teii odae. Ab H. Stephano luce et Latinitate nunc primum donatae. Lutetiae: H. Stephanus, 1554.
6. Anakreontyk 34. Przeł. J. Danielewicz. W zb.: Anakreont i anakreontyki. Przekł., oprac., wstęp J. Danielewicz. Dawne przekłady wybrała i oprac. A. Szastyńska-Siemion. Warszawa 1987.
7. P. Bembus, Priapus. W: Carmina illustrium poetarum italorum. Lutetiae 1576.
8. C. Bertani, Pietro Aretino e le sue opere. Sondrio 1901.
9. G. Boccaccio, Dekameron. Dzień pierwszy, drugi, trzeci, czwarty, piąty. Przeł. E. Boyé. Poprawki, uzup., przedm. M. Brahmer. Wyd. 9. Warszawa 1983.
10. M. Brahmer, Gli albori del sonetto in Polonia. „Ricerche Slavistiche”, t. 17/19 (1970–1972).
11. M. Brahmer, Petrarkizm w poezji polskiej XVI wieku. Kraków 1927.
12. M. Brahmer, Powinowactwa polsko-włoskie. Z dziejów wzajemnych stosunków kulturalnych. Warszawa 1980.
13. R. L. Bruni, Le tre edizioni cinquetencesche delle Rime contro l’Aretino e la Priapea de Nicolò Franco. W: Libri tipografi biblioteche. Ricerche storiche dedicate a Luigi Balsamo. Florencia 1997.
14. The Cambridge History of Italian Literature. Ed. P. Brand, L. Pertile. Cambridge 1996.
15. Carmina Anacreontea. Ed. M. L. West. Stutgardiae–Lipsiae 1984.
16. D. Chemperek, Poezja Jana Gawińskiego i kultura literacka drugiej połowy XVII wieku, Lublin 2005.
17. D. Chemperek, Szemiot – epigramatysta. „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio FF” t. 23 (2005), s. 91-100.
18. J. Ciechanowicz, Priap i Priapea. Wstęp w: Priapea. Przekł., wstęp, przypisy J. Ciechanowicz. Warszawa 1998.
19. G. Crimi, Uno scontro tra flagelli: le rime di Franco contro Aretino. W zb.: Le scritture dell’ira. Voci e modi dell’invettiva nella letteratura italiana. A cura di G. Crimi, C. Spila. Roma 2016.
20. J. Czerniatowicz, Recepcja poezji greckiej w Polsce w XVI i XVII wieku. Wrocław 1966.
21. Czosnek. Hasło w: Słownik polszczyzny XVI wieku. Red. M. R. Mayenowa [i in.]. T. 4. Wrocław 1969, s. 235–236.
22. J. Danielewicz, Jan Kochanowski jako tłumacz anakreontyków. „Symbolae Philologorum Posnaniensium” t. 7 (1988), s. 153-162.
23. De le rime di M. Nicolò Franco contro Pietro Aretino, et de la Priapea del medesimo. Torino [właśc.Casale Monferrato]: G. A. Guidone, 1541.
24. De le rime di M. Nicolò Franco contro Pietro Aretino, et de la Priapea del medesimo, terza editione colla giunta di molti sonetti nuovi [...]. Basilea 1548.
25. Diversorum veterum poetarum in Priapum lusus. Venetiis: in aedibus Aldi et Andreae Soceri, 1517.
26. Diversorum veterum poetarum in Priapum lusus. Venetiis: in aedibus haeredum Aldi et Andreae Soceri, 1534.
27. M. Dłuska, „Kto mi dał skrzydła...” Poetyka i wiersz Jana Kochanowskiego. W: Studia i rozprawy. T. 2. Kraków 1970.
28. S. Dobrzycki, „Ludowość” w Sobótce Kochanowskiego. (B. m. r).
29. S. Dobrzycki, Pieśni Kochanowskiego. Kraków 1906.
30. M. Doerman, Charakter i ornamentyka liryki miłosnej Kochanowskiego. W zb.: Księga pamiątkowa ku uczczeniu trzydziestoletniej pracy naukowej i nauczycielskiej Stanisława Dobrzyckiego. Oprac. A. Białecki. Poznań 1928.
31. J. Domański, Safona – Katullus – Kochanowski. Przekład tekstów i przekład kultur. „Meander” 2022, nr 77, s. 67-92.
32. Do młodej dziewczyny (nr 49). W zb.: Anakreon. Przekł., wstęp, objaśn. K. Kaszewski. Warszawa 1907.
33. D. Falardo, Per l’edizione delle Rime di Nicolò Franco: recenti acquisizioni. W zb.: La letteratura italiana a congresso. Bilanci e prospettive del decennale (1996–2006). A cura di R. Cavalluzzi, W. De Nunzio, G. Distaso, P. Guaragnella. Lecce 2008.
34. R. Fischer-Wollpert, Leksykon papieży. Przeł. B. Białecki. Uzupełnienie dot. Kościoła w Polsce Z. Mazur. Wyd. 2. Kraków 1996.
35. N. Franco, Dialogo delle bellezze. Casale Monferrato: G. Guidone, 1542; Venetiis: A. Gardane, 1542.
36. N. Franco, Dialogo delle bellezze. Venetiis: A. Gardane, 1542.
37. N. Franco, Le pistole vulgari. Venetiis: A. Gardane, 1539.
38. N. Franco, La Priapea. A cura di E. Sicardi. Lanciano 1916.
39. J. Gawiński, Dworzanki albo Epigrammata polskie. Wyd. J. Głażewski. Warszawa 2006.
40. Greek Lyric. T. 2: Anacreon, Anacreontea, Choral Lyric from Olympus to Alcman. Ed., transl. D. A. Campbell. Cambridge, Mass., 1988.
41. P. F. Grendler, Critics of the Italian World (1530–1560). Anton Francesco Doni, Nicolò Franco et Ortensio Lando. Madison, Wis., 1969.
42. R. Grześkowiak, „Czemuż nie masz dać, czego nie ubędzie?” Długi Jana Andrzeja Morsztyna wobec czarnoleskich fraszek. W zb.: Dobrym towarzyszom gwoli. Studia o „Foriceniach” i „Fraszkach” Jana Kochanowskiego. Red. R. Krzywy, R. Rusnak. Warszawa 2014, s. 225-239.
43. R. Grześkowiak, „Próżno się kusić, czym nie dano być”. Jak Salomon Rysiński pasował Biernata z Lublina na pierwszego paremiografa Rzeczypospolitej. W zb.: Biernat z Lublina a literatura i kultura wczesnego renesansu w Polsce. Red. J. Dąbkowska-Kujko, A. Nowicka-Struska. Lublin 2015, s. 123-153.
44. Horacy / Horatius, jamb 2: inc. „Beatus ille qui procul negotiis” / „Szczęśliwy ten, kto z dala od pieniężnych trosk”. W: Dzieła wszystkie. Przekł., koment. A. Lam. Wyd. 2, zmien. Warszawa 1996.
45. Index auctorum et libroru[m], qui ab Officio Sanctae Rom[anae] et Universalis Inquisitionis caveri ab omnibus et singulis in universa Christiana Republica mandantur [...]. Romae: A. Bladum, 1559.
46. Index Librorum Prohibitorum. Romae: Officina Salviana, 1559.
47. Index librorum prohibitorum cum regulis confectis per patres ab Tridentina Synodo delectos, auctoritate sanctis. Coloniae: M. Cholinus, 1564.
48. K. Jarecki, Pierwsze polskie tłumaczenie Anakreonta. „Pamiętnik Literacki” 1908, z. 1/4, s. 57-74.
49. C. Kallendorf, Printing Virgil: The Transformation of the Classics in the Renaissance. Leiden–Boston, Mass., 2020.
50. C. Kallendorf, Virgil and The Myth of Venice: Books and Readers in the Italian Renaissance. Oxford 1999.
51. H. Kapełuś, Ludowość w twórczości Kochanowskiego („Sobótka”). W zb.: Jan Kochanowski i epoka renesansu. W 450 rocznicę urodzin poety: 1530–1980. Red. T. Michałowska. Warszawa 1984, s. 250-262.
52. J. N. D. Kelly, Encyklopedia papieży. Przeł., uzup. T. Szafrański. Warszawa 1997.
53. J. Kochanowski, Do dziewki. W: Fraszki. Oprac. J. Pelc. Wyd. 5. Wrocław 2008.
54. J. Kochanowski, Pieśń świętojańska o Sobótce. W: Pieśni. Oprac. L. Szczerbicka-Ślęk. BN I 100. Wrocław 1970.
55. E. Korol, Wpływ greckiej literatury na fraszki Jana Kochanowskiego. W zb.: Sprawozdanie dyrekcji c. k. Gimnazjum z wykładowym językiem polskim w Przemyślu za rok szkolny 1901. Przemyśl 1907.
56. J. Kotarska, Petrarkizm w poezji polskiego renesansu i baroku. W zb.: Studia porównawcze o literaturze staropolskiej. Red. T. Michałowska, J. Ślaski. Wrocław 1980, s. 29-55.
57. J. Kotarska, Poetyka popularnej liryki miłosnej XVII wieku w kręgu tradycji czarnoleskiej. Gdańsk 1970.
58. J. Krzyżanowski, Ludowość w poezji Kochanowskiego. „Pamiętnik Literacki” 1953, z. 3/4, s. 1-28.
59. Z. Kubiak, Literatura Greków i Rzymian. Warszawa 1999.
60. L. Kukulski, Pierwsze narodziny polskiego sonetu (Kochanowski – Sęp Szarzyński). „Poezja” 1980, nr 8/9, s. 105-108.
61. B. Kuźmiński, Warzywa wędrują za człowiekiem. Warszawa 1975.
62. T. Lawenda, Eskulap i Priap. Fraszka „O starym” (II 42) Jana Kochanowskiego w kontekstach medycznych i literackich. „Ruch Literacki” 2021, z. 5, s. 587-629.
63. M. Lenart, Patavium, Pava, Padwa. Tło kulturowe pobytu Jana Kochanowskiego na terytorium Republiki Weneckiej. Warszawa 2013.
64. List of Agricultural and Horticultural Term Used Tropically in a Veneral Sense. W zb.: The Priapeia. Transl. L. C. Smithers. Notes R. F. Burton. London 1890.
65. A. Macer, De herbarum virtutibus cum veris figuris herbarum [...]. Cracoviae 1537.
66. J. Mączyński, Lexicon latino-polonicum ex optimis Latinae [...]. Królewiec 1564.
67. J. Miszalska, Sonet w Polsce od XVI do początków XIX wieku a przekłady z języka włoskiego. „Italica Wratislaviensia” 2010, z. 1, s. 16-33.
68. J. A. Morsztyn, Utwory zebrane. Oprac. L. Kukulski. Warszawa 1971.
69. F. Mymer, Dictionarium trium linguarum: Latine: Theutonice et Polonice [...]. Cracoviae 1550.
70. Nowa księga przysłów i wyrażeń przysłowiowych polskich. W oparciu o dzieło S. Adalberga oprac. zespół red. pod kier. J. Krzyżanowskiego. T. 1-2. Red. S. Świrkot. Warszawa 1969-1970.
71. A. Nowicka-Jeżowa, Idee i poetyka. Inspiracje włoskie w literaturze staropolskiej. W zb.: W przestrzeni Południa. Kultura Pierwszej Rzeczypospolitej wobec narodów romańskich. Estetyka, prądy i style, konteksty kulturowe. Red. nauk. M. Hanusiewicz-Lavallee. Warszawa 2016, s.165-199.
72. A. Nowicka-Jeżowa, Jan Andrzej Morsztyn i Giambattista Marino. Dialog poetów europejskiego baroku. Warszawa 2000.
73. A. Nowicka-Jeżowa, Madrygały staropolskie. Z dziejów liryki miłosnej w epoce renesansu i baroku. Wrocław 1978.
74. A. Nowicka-Jeżowa, O petrarkizmie w liryce miłosnej Jana Kochanowskiego uwag kilka. W zb.: Petrarca a jedność kultury europejskiej / Petrarca e l’unità della cultura europea. Red. M. Febbo, P. Salwa. Warszawa 2005, s. 387-404.
75. A. Nowicka-Jeżowa, Spotkania w labiryncie. Szkice o poezji Jana Kochanowskiego. Kraków 2019.
76. Ogon. Hasło w: Słownik polszczyzny Jana Kochanowskiego. T. 3. Red. M. Kucała. Kraków 2003, s. 304.
77. J. Pannonius, Opera quae manserunt omnia. T. 1, z. 1: Epigrammata. Edidit, praefatus estet apparatu critico instruxit I. Mayer, similia addidit L. Török. Budapest 2006.
78. W. H. Parker, Introduction. W: Priapea: Poems for a Phallic God. Transl., ed., notes, comment. W. H. Parker. London 1988.
79. W. Pawlak, Jan Kochanowski wobec starości. W zb.: Dojrzewanie do pełni życia. Starość w literaturze polskiej i obcej. Materiały z międzynarodowej konferencji naukowej z okazji 50-lecia pracy naukowej prof. dr hab. Eugenii Łoch, Lublin, 8–10 listopada 2004. Red. S. Kruk, E. Flis-Czerniak. Lublin 2006, s. 87-97.
80. J. Pelc, Chronologia „Fraszek” Jana Kochanowskiego. W zb.: Ze studiów nad literaturą staropolską. [Red. nauk. K. Budzyk]. Wrocław 1957, s. 141-204.
81. J. Pelc, Jan Kochanowski „Do dziewki”. Fraszka 82 „Ksiąg trzecich”. W zb.: Liryka polska. Interpretacje. Red. J. Prokop, J. Sławiński. Gdańsk 2001, s. 31-43.
82. J. Pelc, Kochanowski. Szczyt renesansu w literaturze polskiej. Warszawa 2001.
83. J. Pelc, Jan Kochanowski wobec tradycji antycznej i wobec współczesnej sobie kultury europejskiej. „Ogród” 1992, nr 3/4, s. 168-184.
84. G. Pesenti, Libri censurati a Venezia nei secoli XVI–XVII. „La Bibliofilia” t. 58 (1956).
85. P. E. Pierrugues, Supplementum et index lexicorum eroticorum linguae latinae. Paris 1911.
86. F. Pignatti, Nicolò Franco. Hasło w: Dizionario biografico degli Italiani. T. 50. Roma 1998.
87. Priapea. Przekł., wstęp, przypisy J. Ciechanowicz. Warszawa 1998.
88. J. Przyborowski, „Fraszki” Kochanowskiego pod względem oryginalności. W: Wiadomość o życiu i pismach Jana Kochanowskiego. Poznań 1857.
89. L. Pszczołowska, Wiersz polski. Wrocław 2001.
90. A. Richlin, The Garden of Priapus. Sexuality and Aggression in Roman Humour. New York 1992.
91. S. Risinius, Proverbiorum polonicorum [...] centuriae decem et octo. Lubecae ad Chronum 1618.
92. F. Robortell, Variorum locorum [...] annotationes. W: De convenientia supputationis [...]. Patavii 1557.
93. J. B. Ross, Venetian Schools and Teachers Fourteenth to Early Sixteenth Century: A Survey and a Study of Giovanni Battista Egnazio. „Renaissance Quarterly” t. 29 (1976).
94. R. Rusnak, „Elegii ksiąg czworo” Jana Kochanowskiego – w poszukiwaniu formuły zbioru. Warszawa 2019.
95. R. Rusnak, Włoskie korzenie twórczości Jana Kochanowskiego – problem otwarty. Na stronie: https://teologiapolityczna.pl/radoslaw-rusnak-wloskie-korzenie-tworczosci-jana-kochanowskiego-problem-otwarty-1 (data dostępu: 11 XII 2020).
97. R. Salzberg, La lira, la penna e la stampa. Cantastorie ed editoria popolare nella Venezia del Cinquecento. Trad. L. Casanova Stua, con la collabor. di E. Nespoli. Milano 2011.
98. C. Simiani, La vita e le opere di Nicolò Franco. Torino 1894.
99. H. Sobczakówna, Jan Kochanowski jako tłumacz. Poznań 1934.
100. J. Sokolski, „Miło szaleć, kiedy czas po temu...” Karnawałowa pieśń Jana Kochanowskiego. W: Disiecta membra, czyli drobiazgi filologiczne. Wrocław 2015.
101. A. Szastyńska-Siemion, Anakreontyk. Hasło w: Słownik literatury staropolskiej. Średniowiecze, renesans, barok. Red. T. Michałowska, przy udz. B. Otwinowskiej, E. Sarnowskiej-Temeriusz. Wyd. 2, popr. i uzup. Wrocław 1998, s. 28–29.
102. A. Szastyńska-Siemion, Katullus czy Safona? Czyli jeszcze raz fraszka Jana Kochanowskiego „Do Anny”(II 91). „Acta Universitatis Wratislaviensis. Classica Wratislaviensia” t. 20(1996), s. 137-142.
103. A. Szastyńska-Siemion, Z dawnych przekładów. W zb.: Anakreont i anakreontyki. Przekł., oprac., wstęp J. Danielewicz. Dawne przekłady wybrała i oprac. A. Szastyńska-Siemion. Warszawa 1987.
104. A. Szastyńska-Siemion, J. Ławińska-Tyszkowska, Priap w epigramatyce greckiej. „Acta Universitatis Wratislaviensis. Classica Wratislaviensia” t. 15 (1991), s. 13-29.
105. S. S. Szemiot, Do tegoż [tj. Do starego] e contra. W: Sumariusz wierszów. Wyd., oprac. M. Korolko. Warszawa 1981.
106. Z. Szmydtowa, Przysłowia i zwroty przysłowiowe w utworach Kochanowskiego. „Pamiętnik Literacki” 1954, z. 1, s. 30-60.
107. J. Ślaski, Z dziejów inspiracji włoskich w wersyfikacji polskiej (od Kochanowskiego do Młodej Polski). „Rocznik Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza” 1992 r. 25 (1990) s. 47-60.
108. W. Weintraub, Hellenizm Kochanowskiego a jego poetyka. „Pamiętnik Literacki” 1967, z. 1, s. 1-25.
109. W. Weintraub, O przerzutniach Kochanowskiego i ich włoskim wzorcu. W: Rzecz czarnoleska. Kraków 1977.
110. S. Zathey, „Fraszki” Jana Kochanowskiego. Studium literackie. Kraków 1903.