Źródła poezji Konstancji Benisławskiej. Barokowa elegia pokutna a "Pieśni sobie śpiewane"

Żukowska, Kamila

doi:10.18318/me.2019.1-04

Skip to main menu
Skip to search engine
Skip to content
Skip to footer

Download

Title: Źródła poezji Konstancji Benisławskiej. Barokowa elegia pokutna a "Pieśni sobie śpiewane"

References:

1. Benisławska, K. (1958). Pieśni sobie śpiewane. Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
2. Benisławska, K. (2000). Pieśni sobie śpiewane. Wstęp i oprac. T. Chachulski. Warszawa: Instytut Badań Literackich PAN.
3. Błoński, J., (1967). Mikołaj Sęp-Szarzyński a początki polskiego baroku. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
4. Borowy, W. (1958). Benisławska. W: K. Benisławska. Pieśni sobie śpiewane (s. VII–XXIII). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
5. Borowy, W. (1978). O poezji polskiej w wieku XVIII. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
6. Chachulski, T. (1995). „Hej gdybym stworzyć hymn zdołała nowy!”. O „Pieśniach sobie śpiewanych” Konstancji Benisławskiej. W: T. Kostkiewiczowa (red.), Motywy religijne w twórczości pisarzy polskiego oświecenia (s. 77–92). Lublin: Wydawnictwo KUL.
7. Chachulski, T. (2000). Wprowadzenie do lektury. W: K. Benisławska. Pieśni sobie śpiewane (s. 5–19). Warszawa: Instytut Badań Literackich PAN.
8. Chachulski, T. (2006). Opóźnione pokolenie. Studia o recepcji „głębokiej” Jana Kochanowskiego w poezji polskiej XVIII wieku. Warszawa: Instytut Badań Literackich PAN.
9. Ciesielska-Borkowska, S. (1939). Mistycyzm hiszpański na gruncie polskim. Kraków: Polska Akademia Umiejętności.
10. Czyż, A. (1988). Ja i Bóg: poezja metafizyczna późnego baroku. Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk–Łódź: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
11. Demkowicz, A. (2016). Utwory religijne Konstancji Benisławskiej a tradycja mistyki hiszpańskiej (św. Teresa z Ávili, św. Jan od Krzyża). Tematy i Konteksty, 6 (11), 317–329.
12. Doktór, R. (1999). Polska elegia oświeceniowa. Lublin: Wydawnictwo KUL.
13. Douglas, M. (2007). Czystość i zmaza. Przekł. M. Bucholc. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
14. Golan, M. (2017). Przestrzenie ziemskich rozkoszy oraz pokuty św. Marii Magdaleny w hagiografii i homiletyce dawnej Polski. Meluzyna. Dawna Literatura i Kultura, 4 (2), s. 44–61.
https://doi.org/10.18276/me.2017.2-03
15. Gruchała, J.S. (1987). Wstęp. W: M. Sęp Szarzyński. Poezje (s. 5–57). Kraków: TAiWPN Universitas.
16. Grześkowiak, R. (1995). Hieronim i Bóg. Z dziejów XVII-wiecznej elegii pokutnej. W: Cz. Hernas, M. Hanusiewicz (red.), Religijność w literaturze polskiego baroku (s. 167–178). Lublin: Wydawnictwo KUL.
17. Hernas, Cz. (2008). Barok. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
18. Jagodyński, S.S. (1638). Przemowa o śpiewaniu i pieśniach nabożnych. W: S.S. Jagodyński. Pieśni katolickie nowo reformowane. Kraków: Drukarnia Franciszka Cezarego.
19. Juniewicz K.M. (2013). Refleksyje duchowne. Wstęp i oprac. M. Pieczyński. Warszawa: Instytut Badań Literackich PAN.
20. Kaczmarzyk, M. (1975). Wpływ zasad retoryki oratorskiej na sposób kształtowania wypowiedzi poetyckiej w „Pieśniach sobie śpiewanych” Konstancji Benisławskiej. Seminare. Poszukiwania Naukowe, 1, 231–271.
21. Kaczor-Scheitler, K. (2005). Mistycyzm hiszpański w piśmiennictwie polskich karmelitanek XVII i XVIII wieku. Łódź: Archidiecezjalne Wydawnictwo Łódzkie.
22. Kamykowski, L. (1939). Kasper Twardowski. Studium z epoki baroku. Kraków: Polska Akademia Umiejętności.
23. Kleiner, J. (1981). W kręgu historii i teorii literatury. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
24. Klimowicz, M. (1998). Oświecenie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
25. Kostkiewiczowa, T. (1983). Poezja religijna czasów oświecenia w Polsce. W: S. Sawicki, P. Nowaczyński (red.), Polska liryka religijna (s. 111–134). Lublin: Wydawnictwo KUL.
26. Kukulski, L. (1968). Dookoła „Pokuty w kwartanie”. Pamiętnik Literacki, 59 (2), 195–227.
27. Loyola, I. (1969). Pisma wybrane. Oprac. M. Bednarz, S. Filipowicz, E. Skórka. T. 2. Kraków: Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy.
28. Morsztyn, J.A. (1968). Pokuta w kwartanie. W: L. Kukulski. Dookoła „Pokuty w kwartanie” (s. 199). Pamiętnik Literacki, 59 (2), 195–227.
29. Nieznanowski, S. (1990). Elegia pokutna [hasło]. W: T. Michałowska, B. Otwinowska, E. Sarnowska-Temeriusz (red.), Słownik literatury staropolskiej (s. 158). Wrocław–Warszawa–Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
30. Nowicka-Jeżowa, A. (1992). Pieśni czasu śmierci: studium z historii duchowości XVI–XVIII wieku. Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
31. Obremski, K. (1998). Modlitewne uniesienie i stanowe realia. W: K. Stasiewicz (red.), Pisarki polskie epok dawnych (s. 163–171). Olsztyn: Wyższa Szkoła Pedagogiczna.
32. Pelc, J. (1963). Teksty Jana Kochanowskiego w kancjonałach staropolskich w XVI i XVII wieku. Odrodzenie i Reformacja w Polsce, 8, 211–247.
33. Pelc, J. (1993). Barok – epoka przeciwieństw. Warszawa: Wydawnictwo Czytelnik.
34. Pieczyński, M. (2013). Kirke, Proteusz i „Lutnia rozstrojona”. O poezji eksperymentalnej późnego baroku w świetle wypowiedzi teoretycznych. Warszawa: Instytut Badań Literackich PAN.
35. Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu w przekładzie polskim W. O. Jakuba Wujka S. J. (1962). Oprac. i komentarz S. Styś i W. Lohn. Wyd. 3 poprawione. Kraków: Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy.
36. Prejs, M. (1989). Poezja późnego baroku: główne kierunki przemian. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
37. Tatarkiewicz, W. (1988). Historia estetyki 2. Estetyka średniowieczna. Warszawa: Wydawnictwo Arkady.
38. Uścińska, A. (2013). Konteksty mistyczne „Pieśni sobie śpiewanych” Konstancji Benisławskiej. Inskrypcje, 1 (1), 11–23.
39. Wojtowicz, W. (2019). Nowe wydania – stare podręczniki. Kilka uwag o akademickim Sępie. Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica, 53 (2), 41–71.
https://doi.org/10.18778/1505-9057.53.03