„Pisane przeważnie donikąd” – nieznany zbiór szkiców Romana Zimanda.

Olaszek, Jan (1985– )

doi:0031-0514

Download

Title: „Pisane przeważnie donikąd” – nieznany zbiór szkiców Romana Zimanda.

References:

1. Archiwum Gustawa Herlinga-Grudzińskiego. Biblioteka Narodowa w Warszawie.
2. Archiwum Leszka Kołakowskiego. Biblioteka Narodowa w Warszawie.
3. Archiwum Instytutu Literackiego w Paryżu.
4. Archiwum prywatne Janiny Ryby.
5. Dział zbiorów specjalnych Biblioteki IBL PAN (korespondencja R. Zimanda).
6. [Autor anonimowy], VGE reçoit l’ami de Moscout. „Le Point” 1977, nr 260, z 12 IX.
7. K. Biernacki, Zimand Roman. W zb.: Encyklopedia „Solidarności”. Opozycja w PRL 1976–1989. T. 3. Red. nauk. G. Waligóra [i in.]. Warszawa 2019.
8. J. Błażejowska, Trudna biografia. Roman Zimand „Leopolita” (1926–1992). „Biuletyn IPN” 2020, nr 7/8.
9. J. Brodsky, Beyond Consolation. Transl. B. Rubin. „New York Review of Books” 1974, nr z 7 II.
10. Bywały szczęśliwe powroty. Onyszkiewicz. Z J. Onyszkiewiczem rozmawiają W. Nowak i V. Szostak. Warszawa 2022.
11. M. Czermińska, Autobiograficzny trójkąt. Świadectwo, wyznanie, wyzwanie. Wyd. 2, zmien. Kraków 2020.
12. B. Dorosz, Zimand Roman. Hasło w: Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny. Red. J. Czachowska, A. Szałagan. T. 9. Warszawa 2004, s. 480-484.
13. A. Friszke, „Biuletyn Informacyjny” KOR i KSS „KOR” (1976–1980). W zb.: Drugi obieg w PRL na tle samizdatu w państwach bloku sowieckiego po 1956 roku. Red. P. Gasztold-Seń, N. Jarska, J. Olaszek. Warszawa 2016, s. 230-267.
14. H. Głębocki, Zaginiony raptularz Juliusza Słowackiego z podróży na Wschód (1836–1837) – odnaleziony po 70 latach w zbiorach rosyjskich. „Pamiętnik Literacki” 2011, z. 2, s. 143-164.
15. M. Głowiński, Roman Zimand. W: Tęgie głowy. 58 sylwetek humanistów. Warszawa 2021.
16. A. Hellich, Kryptoautobiografia. Twórczość Romana Zimanda. W: Gry z autobiografią: przemilczenia, intelektualizacje, parodie. Warszawa 2018.
17. V. Havel, Siła bezsilnego. Reportaż z pierwszego uwięzienia. Przeł. A. S. Jagodziński. [Posłowia] M. Žantovský, A. Freimanová. Warszawa 2022.
18. M. Hłasko, Wilk. Wydanie krytyczne. Wstęp, oprac. nauk. R. Młynarczyk. Warszawa 2015.
19. I. Jarosińska, O kobietach, herbacie i kamizelkach. „Teksty Drugie” 1995, nr 5, s. 122-125.
20. W. Karpiński, Henryk. Warszawa 2016.
21. M. Kula, Mimo wszystko: bliżej Paryża niż Moskwy. Książka o Francji, PRL i o nas, historykach. Warszawa 2010.
22. Leopolita [właśc. R. Zimand], Moim zdaniem. – Las rzeczy politycznych. Warszawa 1987.
23. Leopolita [właśc. R. Zimand], Teksty cywilne. Paryż 1983.
24. Leopolita [właśc. R. Zimand], Teksty cywilne. [Warszawa] 1983.
25. Leopolita [właśc. R. Zimand], Uwagi na marginesie programu. W zb.: Ruch oporu: Komitet Obrony Robotników [i inne dokumenty]. Paryż 1977, s. 235-249.
26. A. Lisiecka, Pokolenie „pryszczatych”. Warszawa 1964.
27. E. Morin, Zagubiony paradygmat – natura ludzka. Przeł. R. Zimand. Przedm. B. Suchodolski. Warszawa 1977.
28. J. Olaszek, Długie narodziny „wściekłego rewizjonisty”. Aktywność publicystyczna Romana Zimanda w latach 1955–1956. „Sensus Historiae” 2021, nr 2.
29. J. Olaszek, „Harcownik w świecie zawodowców”. Roman Zimand jako badacz literatury i pisarz polityczny. „Stan Rzeczy” 2019, nr 1, s. 145-181.
30. J. Olaszek, „Jeśli już jestem komunistą, to jestem, a jak ich nie lubię, to naprawdę nie lubię. Droga Romana Zimanda do i od komunizmu. „Teksty Drugie” 2020, nr 6, s. 76–94.
31. J. Pawlak, Wywiad z Pawłem Litwinowem. Przeł. J. Pawlak. „Kultura” (Paryż) 1974, nr 5, s. 83-90.
32. P. Pleskot, Intelektualni sąsiedzi. Kontakty historyków polskich ze środowiskiem „Annales” 1945–1989. Warszawa 2010.
33. P. Pleskot, Naukowa szkoła przetrwania. Paryska Stacja PAN w latach 1978–2004. Warszawa 2008.
34. Polskij Anonim [właśc. R. Zimand], Nacyja – rieligija – missija – otwietstwiennost′. „Kontinient” 1978, nr 16.
35. C. R. Proffer, The Attack on Mme Mandelstam. „New York Review of Books” 1974, nr z 21 II.
36. E. Prusińska [właśc. R. Zimand], O pracy organicznej. „Kultura” (Paryż) 1972, nr 6, s. 93-100.
37. P. Rodak, Dziennik osobisty i historia. „Kultura i Społeczeństwo” 2008, nr 1, s. 91–109.
38. [P. Sieniuć], Biogram Romana Zimanda. W: R. Zimand, „W nocy od 12 do 5 rano nie spałem”. Dziennik Adama Czerniakowa – próba lektury. Wstęp J. Zieliński. Oprac. P. Sieniuć. Warszawa 2014.
39. D. Siwicka, przedmowa w: R. Zimand, Materiał dowodowy. Szkice drugie. Wybór, oprac., przedm. D. Siwicka. Paryż 1992.
40. D. Siwicka Roman Zimand. Hasło w: Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956–89. Red. J. Skórzyński, P. Sowiński, M. Strasz. T. 2. Warszawa 2002, s. 373-374.
41. J. Skórzyński, Siła bezsilnych. Historia Komitetu Obrony Robotników. Warszawa 2012.
42. J. Sławiński, Pożegnanie Romana Z. „Teksty Drugie” 1992, nr 5, s. 151-156.
43. P. Spodenkiewicz, Niezależny ruch wydawniczy lat 70. XX wieku – polskie i rosyjskie źródła inspiracji. W zb.: Przeciw, obok, pomimo. Kultura niezależna w Łodzi w latach 70. i 80. XX wieku. Red. K. W. Tatarowski, A. Barczyk, R. Nolbrzak. Łódź 2013.
44. M. Tomczok, Zatrucie. „Piołun i popiół...” trzydzieści lat później. „Zagłada Żydów. Studia i Materiały” 2017, s. 690-703.
45. S. Wiewióra [właśc. R. Zimand], Filozofia „ochrony substancji”. „Na Antenie” 1973, nr 3.
46. B. W[inklowa], Zimand Roman. Hasło w: Słownik współczesnych pisarzy polskich. Seria 2. Oprac., red. J. Czachowska [i in.]. T. 3. Warszawa 1980, s. 107-109.
47. J. Zieliński, Czerniaków Zimanda. Próba metody. W: R. Zimand, „W nocy od 12 do 5 rano nie spałem”. Dziennik Adama Czerniakowa – próba lektury. Wstęp J. Zieliński. Oprac. P. Sieniuć. Warszawa 2014.
48. Zimand Roman. Hasło w: W. Wincławski, Słownik biograficzny socjologii polskiej. T. 4. Toruń 2011.
49. R. Zimand, Czas normalizacji. Szkice czwarte. Londyn 1989.
50. R. Zimand, Lekcje francuskiego: (z listów nie napisanych), „Teksty” 1979, nr 1, s. 157–165.
51. R. Zimand, Miłosz, Tyrmand, Zinowiew. Warszawa 1982.
52. R. Zimand, Szkice. Warszawa 1965.
53. R. Zimand, Tłumacz-zdrajca i tłumaczenie-zdrada. „Teksty” 1975, nr 6, s. 56-71.
54. R. Zimand, Trzy szkice z lat 1978–1979. Kraków 1981.
55. R. Zimand, „W nocy od 12 do 5 rano nie spałem”. „Dziennik” Adama Czerniakowa – próba lektury. Paryż 1979.
56. R. Zimand, „Wojna i spokój”. Szkice trzecie. London 1984.
57. Z. Zdoleński [właśc. R. Zimand], Uwagi i uzupełnienia (do artykułu „Tezy o nadziei i beznadziejności”). „Kultura” (Paryż) 1971, nr 9, s. 112-119.
58. J. Zwada [właśc. R. Zimand], Poprawki, uzupełnienia, propozycje. „Kultura” (Paryż) 1975, nr 6, s. 36-44.