Słuchający Stanisław Barańczak: przekład i akuzmatyka

Hejmej, Andrzej

doi:0031-0514

Download

Title: Słuchający Stanisław Barańczak: przekład i akuzmatyka

References:

1. J. S. Bach, Ch. F. Henrici (Picander), Fragmenty z „Pasji według św. Mateusza” [Kommt, ihr Töchter, helft mir klagen; Buss und Reu; Du lieber Heiland Du; Herzliebster Jesu; Ich bin’s, ich sollte büssen; Blute nur du liebes Herz; Ich will bei meinem Jesu wachen; Ich will hier bei Dir stehen]. Przeł. S. Barańczak. „Zeszyty Literackie” 1999, z. 66, s.32-35.
2. S. Barańczak, Chirurgiczna precyzja. Elegie i piosenki z lat 1995–1997. Kraków 1998.
3. S. Barańczak, Fioletowa krowa. 333 najsławniejsze okazy angielskiej i amerykańskiej poezji niepoważnej od Williama Shakespeare’a do Johna Lennona. Antologia. Poznań 1993.
4. S. Barańczak, Kontrapunkt. W: Widokówka z tego świata i inne rymy z lat 1986–1988. Paryż 1988.
5. S. Barańczak, Ocalone w tłumaczeniu. Szkice o warsztacie tłumacza poezji z dołączeniem małej antologii przekładów. Poznań 1992.
6. S. Barańczak, Pegaz zdębiał. Poezja nonsensu a życie codzienne. Wprowadzenie w prywatną teorię gatunków. Londyn 1995.
7. S. Barańczak, Podróż zimowa. Wiersze do muzyki Franza Schuberta. Poznań 1994.
8. S. Barańczak, rozmowa z M. Weissem-Grzesińskim. W: W. A. Mozart, Wesele Figara. Opera w 4 aktach. Libretto według P. Beaumarchais’go – L. Da Ponte. Wersja pol. S. Barańczak. Reż. M. Weiss-Grzesiński. Premiera 21 X 1995. Program Teatru Wielkiego im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu. Poznań 1995.
9. S. Barańczak, Tablica z Macondo. Osiemnaście prób wytłumaczenia, po co i dlaczego się pisze. Londyn 1990.
10. S. Barańczak, Z warsztatu tłumacza: Bach, Mozart i Cole Porter. „NaGłos” 1996, nr 22, s. 194-203.
11. S. Barańczak, Zaufać nieufności. Osiem rozmów o sensie poezji 1990–1992. Red. K. Biedrzycki. Kraków 1993.
12. R. Barthes, S/Z. Essais. Paris 1970.
13. R. Barthes, S/Z. Przeł. M. P. Markowski, M. Gołębiewska. Wstęp M. P. Markowski. Warszawa 1999.
14. K. Berger, Koncert Barańczaka. „Gazeta Wyborcza” 2017, nr z 12 I.
15. P. Bogalecki, Na scenie czy estradzie tekstu? Teatralne konteksty wierszy-partytur Mirona Białoszewskiego i Mariana Grześczaka. W: Wiersze-partytury w poezji polskiej neoawangardy: Białoszewski – Czycz – Drahan – Grześczak – Partum – Wirpsza. Kraków 2020.
16. P. Casanova, La République mondiale des Lettres. Paris 1999.
17. P. Casanova, Światowa republika literatury. Przeł. E. Gałuszka, A. Turczyn. Kraków 2017.
18. L. da Ponte Don Giovanni. Libretto w przekł. S. Barańczaka. „Res Facta Nova” 1997, nr 2.
19. L. Da Ponte, Le Nozze di Figaro / Wesele Figara. Opera komiczna w czterech aktach. Muz. W. A. Mozart. Wersja pol. S. Barańczak. „Res Facta Nova” 1997, nr 2.
20. J. Dembińska-Pawelec, Stanisław Barańczak – „niepowtarzalny rytm wiersza”. W: „Poezja jest sztuką rytmu”. O świadomości rytmu w poezji polskiej dwudziestego wieku (Miłosz, Rymkiewicz, Barańczak). Katowice 2010.
21. J. Dembińska-Pawelec, Stanisław Barańczak słucha Mozarta. „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica” 2019, nr 1, s. 179–192.
22. B. Dylan, Odpowiedź gwiżdże wiatr. W zb.: Od Walta Whitmana do Boba Dylana. Antologia poezji amerykańskiej. Przeł., oprac. S. Barańczak. Kraków 1998, s. 287-288.
23. Fragmenty z „Pasji według św. Mateusza” [So ist mein Jesus nun gefangen; Erbarme dich; Befiehl du deine Wege]. Przeł. S. Barańczak. „Kontrapunkt” (dodatek do „Tygodnika Powszechnego”) 2000, nr 4.
24. A. Giraud, Pierrot Lunaire. Rondels bergamasques. Paris 1884.
25. A. Hejmej, Muzyczność dzieła literackiego. Wyd. 2, popr. Wrocław 2002.
26. L. Hutcheon, The Theory of Adaptation. New York – London 2006.
27. A. Libera, Głosy o „Podróży zimowej” Stanisława Barańczaka. „Zeszyty Literackie” 1995, nr 2(50), s. 103-112.
28. A. Libera, Zimy i podróże Stanisława Barańczaka. Wstęp w: S. Barańczak, Zimy i podróże. Kraków 1997.
29. D. Maingueneau, Le Discours littéraire. Paratopie et scène d’énonciation. Paris 2004.
30. D. Maingueneau, Dyskurs literacki. Paratopia i scena wypowiedzenia. Przeł. H. Konicka. Warszawa 2015.
31. D. Maingueneau, Trouver sa place dans le champ littéraire. Paratopie et création. Louvain-la-Neuve 2016.
32. M. P. Markowski, Laudacja. „Zeszyty Literackie” 2006, nr 4, s. 193-195.
33. M. P. Markowski, W języku jak w domu. „Tygodnik Powszechny” 2006, nr 47, s. 8.
34. J.-L. Nancy, Ascoltando. W: P. Szendy, Écoute. Une histoire de nos oreilles. Précédé de Ascoltando par J.-L. Nancy. Paris 2001.
35. J.-L. Nancy, À l’écoute. Paris 2002.
36. W. J. Ong, Orality and Literacy: The Technologizing of the Word. London – New York 1982.
37. W. J. Ong, Oralność i piśmienność. Słowo poddane technologii. Przekł., wstęp J. Japola. Wyd. 2, przejrz. i popr. Warszawa 2011.
38. M. Pawlikowska-Jasnorzewska, Płyty Carusa. W: Profil białej damy. Warszawa 1930.
39. A. Poprawa, Bach w samochodzie, albo próba harmonii. O „Kontrapunkcie” Stanisława Barańczaka. „Warsztaty Polonistyczne” 1993, nr 2, s. 44-52.
40. A. Poprawa, Formy i afirmacje. Kraków 2003.
41. M. Poprawski, Kontrafaktura. Między muzykologią a teorią literatury. W zb.: Intersemiotyczność. Literatura wobec innych sztuk (i odwrotnie). Red. S. Balbus, A. Hejmej, J. Niedźwiedź. Kraków 2004, s. 307-316.
42. M. Poprawski, Muzykologiczne aspekty interpretacji „Podróży zimowej” Stanisława Barańczaka. „Muzykalia” 2008, t. 5: Zeszyt amerykański 1.
43. M. Poprawski, Poetycka kontrafaktura jako recepcja dzieła muzycznego. „Winter-reise” Müllera, Schuberta i Barańczaka. W zb.: Filozofia muzyki. Studia. Red. K. Guczalski. Kraków 2003, s. 243-255.
44. E. Pound, Cathay. London 1915.
45. I. Puchalska, „Deus ex machina”, czyli o doświadczeniu fonografii w poezji Stanisława Barańczaka. „Ruch Literacki” 2013, z. 4/5, s. 477-494.
46. I. Puchalska, Zaskoczenia. W: Muzyka w okolicznościach lirycznych. Zapisy słuchania muzyki w poezji polskiej XX i XXI wieku. Kraków 2017.
47. A. Reimann, Muzyczny styl odbioru tekstów literackich: Iwaszkiewicz – Barańczak – Rymkiewicz – Grochowiak. Poznań 2013.
48. A. Reimann, „Z okna na którymś piętrze ta aria Mozarta” – wiersz z muzycznym akcentem. „Pamiętnik Literacki” 2011, z. 3, s. 113-136.
49. P. Ricoeur, Sur la traduction. Paris 2004.
50. P. Ricoeur, Paradygmat przekładu. Przeł. M. Kowalska. W zb.: Współczesne teorie przekładu. Antologia. Red. P. Bukowski, M. Heydel. Kraków 2009.
51. P. Schaeffer, Akuzmatyka. Przeł. J. Kutyła. W zb.: Kultura dźwięku. Teksty o muzyce nowoczesnej. Wybór, red. Ch. Cox, D. Warner. Gdańsk 2010, s. 106-112.
52. P. Schaeffer, L’Acousmatique. W: Traité des objets musicaux. Essai interdisciplines. Paris 1977.
53. A. Schönberg, Księżycowy Pierrot. – Noc rozjaśniona. Red. programu J. Opalski. Scena Operowa Krakowskiego Teatru Muzycznego. Polska prapremiera sceniczna: 20 XII 1976.
54. G. Ch. Spivak, Komparatystyka ekstremalna. Przeł. D. Kołodziejczyk. „Recykling Idei” 2008, nr 10.
55. G. Ch. Spivak, Rethinking Comparativism. „New Literary History” 2009, nr 3.
56. Stanisław Barańczak słucha arcydzieł. Wybór R. Krynicki. Kraków 2016.
57. M. Straburzyński, „Wesele Figara” da Pontego, Barańczaka i Rymkiewicza. Tłumaczenie jako problem wokalny. W zb.: Libretto i przekład. Red. E. Nowicka, A. Borkowska-Rychlewska. Poznań 2015, s. 151-176.
58. P. Wierzchosławski, „Poezja musi być wieczną czujnością”. Rozmowa ze Stanisławem Barańczakiem. „W Drodze” 1990, nr 9, s. 5-18.
59. M. Woźniak, Stanisław Barańczak słucha arii Mozarta. W: Iluminacje, zaćmienia, szarość. Kraków 2000.
60. A. Woźniakowska, Czy Kraków zasługuje na operę? 45-lecie Opery i Operetki w Krakowie. Kraków 2000.
61. J. Ziomek, Kontrafaktura. W zb.: Między tekstami. Intertekstualność jako problem poetyki historycznej. Studia. Red. J. Ziomek, J. Sławiński, W. Bolecki. Warszawa 1992, s. 103-128.
62. J. Ziomek, Prace ostatnie. Literatura i nauka o literaturze. Warszawa 1994.
63. P. Zumthor, Oralité. „Intermédialités” 2008, nr 12: Mettre en scène / Directing.