Inny tytuł:

Meluzyna, Nr 2 (13) (2020) | Rocznik VII

Wydawca:

Wydawnictwo Instytutu Badań Literackich PAN

Miejsce wydania:

Warszawa

Opis:

24 cm

Typ obiektu:

Czasopismo/Artykuł

Bibliografia:

Bibliografia podmiotowa
1. Sarbiewski, M.K. (1972). Dii gentium. Bogowie pogan. Wstęp, przekł. i oprac. K. Stawecka. Wrocław: Polska Akademia Nauk.
2. Sienkiewicz, A. (1724). Konstelacyja Pierwszych Koronnego Nieba Planet… Krakow: Drukarnia Jakuba Matyjaszkiewicza.
3. Załuski, A.Ch. (1689). Mowy na radach i sejmach. Oliwia: Jan Jakub Textor.
Bibliografia przedmiotowa
1. Aleksandrowska, E. (1996–1997). Sienkiewicz Antoni Marcin. W: H. Markiewicz (red.), Polski Słownik Biograficzny (s. 202–203). T. 37. Krakow–Warszawa: Polska Akademia Nauk.
2. Boniecki, A. (2005). Herbarz Polski. T. 1. Krakow: Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne.
3. Curtius, E.R. (1997). Literatura Europejska i łacińskie średniowiecze. Tłum. i oprac. A. Borowski. Krakow: Universitas.
4. Estreicher, K. (1879). Donhoff Stanisław Ernest. W: Bibliografia polska (s. 144). T. 15. Krakow: Polska Akademia Nauk.
5. Estreicher, K. (1930). Sienkiewicz Bernard. W: Bibliografia polska (s. 40–42). T. 28. Krakow: Polska Akademia Nauk.
6. Grimal, P. (2008). Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Tłum. M. Bronarska, B. Gorska, A. Nikliborc, J. Sachse, O. Szarska. Wrocław: Polska Akademia Nauk.
7. Grzebień, L. (oprac.) (2004). Jaworski Jan. W: Encyklopedia wiedzy o jezuitach (s. 248). Krakow: WAM.
8. Jurek, T. (red.). Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu. Pobrane z: http://www.slownik.ihpan.edu.pl (1.04.2020).
9. Konopczyński, W. (1938). Maria Zofia Czartoryska. W: W. Konopczyński (red.), Polski Słownik Biograficzny (s. 248-249). T. 4. Krakow: Polska Akademia Nauk.
10. Kuran, M. (2006). Druk Eustachego Droczyłowskiego z okazji zaręczyn Rakowskiego i Tyszkiewiczowny. Akapit, 1, 11.
11. Kuras, K. (2015). Czartoryska z Sieniawskich Maria Zofia. Pobrane z: https://www.wilanow-palac.pl/maria_zofia_czartoryska_1699_1771.html (20.07.2020).
12. Linde S.B. (red.) (1807–1814). Słownik języka polskiego. T. 1–6. Warszawa: Drukarnia XX. Pijarow.
13. Lubomirski-Lanckoroński, J. (2018). Lubomirscy. Książęta polscy, Krakow–Poznań: Sorus.
14. Małachowski, P. (1790). Zbior nazwisk szlachty z opisem herbow własnych familiom zostającym w Krolestwie Polskim. T. 1. Łuck: Drukarnia J. C. K. Mci u XX Trynitarzow.
15. Mroczek, K. (1989). Epitalamium staropolskie. Między tradycją literacką a obrzędem weselnym. Wrocław–Warszawa–Krakow-Gdańsk–Łodź: Polska Akademia Nauk.
16. Naruszewicz, A. (1786). Historia Narodu Polskiego od początku chrześcijaństwa. T. 7. Warszawa: Breitkopf i Haertel.
17. Niesiecki, K. (1839). Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S. J. T. 4. Lipsk: Breitkopf i Haertel.
18. Sobieszczański, F.M. (1866). Sienkiewicz (Bernard). W: S. Orgelbranda Encyklopedia Powszechna (s. 427). T. 23. Warszawa: Wydawnictwo S. Orgelbranda Synow.
19. Ujazdowski, T. (1829). Herby rycerstwa polskiego. Pamiętnik Sandomierski, 1, 249–353.
20. Walczak, B. (2014). Staropolska poezja okolicznościowa. Lingua ac Communitas, 24, 5–12.
21. Woronczak, J., Gorski, K. (1955). Zasady wydawania tekstow staropolskich. Wrocław: Polska Akademia Nauk.

Zeszyt:

2

Strona pocz.:

81

Strona końc.:

127

Szczegółowy typ zasobu:

Artykuł naukowy oryginalny

Identyfikator zasobu:

oai:rcin.org.pl:206465 ; 10.18318/me.2020.2-05

Źródło:

IBL PAN, sygn. P.I.2999 ; kliknij tutaj, żeby przejść

Język:

pol

Język streszczenia:

eng

Prawa:

Licencja Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0

Zasady wykorzystania:

Zasób chroniony prawem autorskim. [CC BY-SA 4.0 Międzynarodowe] Korzystanie dozwolone zgodnie z licencją Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0, której pełne postanowienia dostępne są pod adresem: ; -

Digitalizacja:

Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk

Lokalizacja oryginału:

Biblioteka Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk

Dofinansowane ze środków:

Program Operacyjny Polska Cyfrowa, lata 2014-2020, Działanie 2.3 : Cyfrowa dostępność i użyteczność sektora publicznego; środki z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz współfinansowania krajowego z budżetu państwa ; Unia Europejska. Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego

Dostęp:

Otwarty