Drugi człowiek, cudza sprawa, własny typ... O słowniku personologicznym Nałkowskiej

Janowska, Magdalena

doi:0031-0514

Pobierz

Tytuł: Drugi człowiek, cudza sprawa, własny typ... O słowniku personologicznym Nałkowskiej

Bibliografia:

1. H. Bereza, Postulat bliskiego widzenia. „Nowe Książki” 1957/17, s. 1048-1050.
2. W. Bolecki, Relacja autor-postać w świadomości literackiej Dwudziestolecia międzywojennego. „Ruch Literacki” 1981, z. 3, s. 185-189.
3. M. Dernałowicz, Mną widziane i mną doznane. „Twórczość” 1997, nr 2, s. 107-111.
4. A. Drogoszewski, Typ i charakter. „Pamiętnik Literacki” 1936, z. 1/4, s. 63-68.
5. I. Fik, Co za czasy! W: Wybór pism krytycznych. Wstęp, oprac. A. Chruszczyński. Warszawa 1961.
6. E. Frąckowiak-Wiegandtowa, Sztuka powieściopisarska Nałkowskiej (lata 19351954). Wrocław 1975.
7. M. Głowiński, Trzy poetyki "Niecierpliwych". W: Porządek, chaos, znaczenie. Szkice o powieści współczesnej. Warszawa 1968.
8. W. Gombrowicz, O stylu Zofii Nałkowskiej. „Świat” 1936, nr 5, s.8-9.
9. H. Gosk, Wizerunek bohatera. O debiutanckiej prozie polskiej przełomu 1956 roku. Warszawa 1990.
10. B. Hadaczek, Bohater rozwojowy. W zb.: Postać w dziele literackim. Materiały sesji naukowej zorganizowanej w dniach 11-12 listopada 1981 r przez Zakład Teorii Literatury InstytutuFilologii Polskiej UMK w Toruniu. Red. Cz. Niedzielski, J. Speina. Toruń 1982, s. 87-91.
11. K. Irzykowski, Prolegomena do charakterologii. W: Pisma. Red. A. Lam. Kraków 1980.
12. K. Jakowska, Ewolucja narracji w międzywojennych powieściach Zofii Nałkowskiej. „Acta Uniwersitatis Nicolai Copernici”. Filologia Polska, XI. Toruń 1975, z. 66, s. 96-98.
13. I. Kaluta, Pisać Nałkowską. „Teksty Drugie” 1999, nr 1/2, s. 189-210.
14. E. Kasperski, Między poetyką i antropologią postaci. Szkic zagadnień. W zb.: Postać literacka. Teoria i historia. Red. E. Kasperski. Warszawa 1998, s. 9-41.
15. H. Kirchner, wstęp w: Nałkowska, Dzienniki. T. 3: 1918-1929. Warszawa 1980.
16. J. Kott, Stara Nałkowska. „Zeszyty Literackie” 1996, nr 1, s. 127-129.
17. E. Korzeniewska, Z zagadnień psychologii postaci powieściowych. „Życie Literackie” 1938, z. 3, s. 102-105.
18. E. Kraskowska, Nałkowska i Schulz, Schulz i Nałkowska. W zb.: Osoba w literaturze i komunikacji literackiej. Red. E. Balcerzan, W. Bolecki. Warszawa 2000.
19. E. Kraskowska, Niebezpieczne związki. Jeszcze raz oprozie Zofii Nałkowskiej. „Teksty Drugie” 1996, nr 4, s. 71-91.
20. E. Kraskowska, Piórem niewieścim. Zproblemów prozy kobiecej Dwudziestolecia międzywojennego. Poznań 1999.
21. K. Krasuski, Między Zolą a Huysmansem. Społeczne aspekty literatury w publicystyce Ludwika Krzywickiego. W zb.: Między krytyką a prozą artstyczną pozytywizmu i modernizmu. Red. H. Bursztyńska. Katowice 1988.
22. E. Kuźma, Zniekształcenie postaci literackiej wywołane językiem teoretycznym zastosowanym do jej opisu. W zb.: Autor - podmiot literacki - bohater. Studia. Red. A. Martuszewska, J. Sławiński. Wrocław1983.
23. Z. Leszczyński, Między zastępczą identyfikacją postaci a nazwą własną w utworze epickim. „Roczniki Humanistyczne” 1997, z. 1, s. 61-68.
24. W. Mach, Widzenie bliskie i dalekie, czyli powieść utajona. „Nowa Kultura” 1958, nr 3, s. 3-4.
25. H. Markiewicz, Postać literacka. W: Wymiary dzieła literackiego. Kraków 1984.
26. A. Micińska, Upadki Narcyzy, czyli demoniczne kobiety. „Nowe Książki” 1977, nr 7, s. 48-51.
27. Cz. Miłosz, Piekło owadów. „Pion” 1939, nr 14/15.
28. Z. Nałkowska, Charaktery dawne i ostatnie. Warszawa 1948.
29. Z. Nałkowska, Choucas. Warszawa 1980.
30. Z. Nałkowska, Dom nad łąkami. Warszawa 1986.
31. Z. Nałkowska, Dzienniki. Wstęp, komentarze, oprac. H. Kirchner. T. 2: 1909-1917. Warszawa 1976.
32. Z. Nałkowska, Granica. Warszawa 1974.
33. Z. Nałkowska, Granica. Oprac. W. Wójcik. Wrocław 1971. BN I 204.
34. Z. Nałkowska, Hrabia Emil. Warszawa 1921.
35. Z. Nałkowska, Kobiety. Warszawa 1976.
36. Z. Nałkowska, Narcyza. Wstęp H. Kirchner. Kraków 1976.
37. Z. Nałkowska, Niecierpliwi. Oprac. K. Jakowska. Kraków 2001.
38. Z. Nałkowska, Niedobra miłość. Warszawa 1979.
39. Z. Nałkowska, Pisana rzeczywistość. W: Widzenie bliskie i dalekie. Warszawa 1957.
40. Z. Nałkowska, Romans Teresy Hennert. Wstęp, oprac. E. Wiegandt. Wrocław 2001, BN I 302.
41. Z. Nałkowska, Węzły życia. Warszawa 1984.
42. Z. Nałkowska, Węże i róże. Warszawa 1977.
43. L. Napiórkowska, Charakter jako gatunek literacki w koncepcji Zofii Nałkowskiej. „Litteraria” 1971, s. 139-145.
44. J. Płuciennik, Literackie identyfikacje i oddźwięki. Poetyka a empatia. Łódź 2002.
45. J. Preger, Nałkowska jako krytyk literacki. „Twórczość” 1956, nr 1.
46. K. Siatkowska-Callebat, Trup - marionetka - "Pałuba". (O kategorii postaci w powieści Irzykowskiego). „Przegląd Humanistyczny” 2000, nr 3, s. 61-67.
47. Słownik języka polskiego. Red. naczelny W. Doroszewski. Zastępcy red. naczelnego: S. Skorupka, H. Auderska. T. 8: S-S. Warszawa 1966, s. 619, 621.
48. B. Smoleń, Kobieta i egzystencja. Wokół „Domu kobiet" Zofii Nałkowskiej. W zb.: Krytyka feministyczna - siostra teorii i historii literatury. Red. G. Borkowska, L. Sikorska. Warszawa 2000, s. 105-120.
49. A. Trofimiuk, Płeć - uwięzienie czy wyzwolenie? Próba odnalezienia odpowiedzi na podstawie utworów Zofii Nałkowsikiej. „Test” 1997, nr 3.
50. D. Wachna, Sposoby widzenia sztuki w "Wężach i różach" Zofii Nałkowskiej oraz "Przygodzie w nieznanym kraju" Anieli Gruszeckiej. „Ruch Literacki” 2001, nr 5, s. 537-554.
51. K. Wyka, Sprawa Piętaka. W: Stara szuflada. Kraków 1967.
52. Zofia Nałkowska o „ Węzłach życia". J. Słotwiński rozmawia z Z. Nałkowską. „Odrodzenie” 1948, nr 46, s. 3.
53. K. R. Żywicki, [L. Krzywicki], „Najmłodsi”. „Prawda” 1894, nr 16. Cyt. za: M. Podraza-Kwiatkowska, wstęp wzb.: Programy i dyskusje literackie okresu Młodej Polski. Wrocław 2000, s. XLVI. BN I 212.