Centralny punkt świata poetyckiego Juliana Przybosia: Notre Dame

Obremski, Krzysztof

doi:0031-0514

Download

Title: Centralny punkt świata poetyckiego Juliana Przybosia: Notre Dame

References:

1. S. Barańczak, Wzlot w przepaść. Julian Przyboś: „Notre-Dame”. W: Pomyślane przepaście. Osiem interpretacji. Posł. I. Opacki. Układ, oprac. J. Tambor, R. Cudak. Katowice 1995.
2. P. Brożek, Niepamięć. Na stronie: https://www.youtube.com/watch?v=aDiVKzl9hTU (data dostępu: 5 II 2023).
3. A. Chwalba, Sacrum i rewolucja. Socjaliści polscy wobec praktyk i symboli religijnych (1870–1918). Wyd. 2, popr. Kraków 2007.
4. K. Czerni, „Antysacrum” – czyli o konflikcie współczesnej sztuki z religią. W zb.: Sacrum i sztuka. Red. N. Cieślińska. Kraków 1989, s. 186-196.
5. J. Duk, Światło wmówione w słowo. Studia o Przybosiu. Twórczość. Łódź 2003.
6. A. Dziadek, O „Notre-Dame” raz jeszcze. W zb.: Stulecie Przybosia. Red. S. Balbus, E. Balcerzan. Poznań 2002, s. 289-304.
7. C. Fuentes, Lata z Laurą Díaz. Przeł. E. Komarnicka. Warszawa 2001.
8. P. Garboś, Wiersze katedralne Juliana Przybosia. Między centrum pola gatunkowego ekfrazy a jego peryferiami. W zb.: Przyboś dzisiaj. Red. Z. Ożóg, J. Pasterski, M. Rabizo-Birek. Rzeszów 2017, s. 86-102.
9. J. Hani, Symbolika świątyni chrześcijańskiej. Przeł. A. Q. Lavique. Kraków 1998.
10. J. Sławiński, O problemach „sztuki interpretacji”. W: Miejsce interpretacji. Gdańsk 2006.
11. I. Kania, komentarz w: Mikołaj z Kuzy, O oświeconej niewiedzy. Przeł., przypisami opatrzył I. Kania. Wstęp A. Kijewska. Kraków 1997.
12. B. Kierc, Przyboś i. Wrocław 1976.
13. S. Kobielus, Krzyż Chrystusa. Od znaku i figury do symbolu i metafory. Warszawa 2000.
14. L. Kołakowski, Jeśli Boga nie ma... O Bogu, Diable, Grzechu i innych zmartwieniach tak zwanej filozofii religii. Przeł. T. Baszniak, M. Panufnik. Kraków 1988.
15. M. Kula, Religiopodobny komunizm. Kraków 2003.
16. J. Kwiatkowski, Świat poetycki Juliana Przybosia. Warszawa 1972.
17. H. Nadrowski, Sacrum czasoprzestrzeni. Reinterpretacja – kontrowersje – świat wartości. Toruń 2012.
18. K. Obremski, Poeta nie-„prześnionej rewolucji”. „Przegląd Humanistyczny” 2020, nr 1, s. 49-64.
19. K. Obremski, Sytuacja liryczna a konstruktywistyczny podział na Naturę i Kulturę: Julian Przyboś, „Z Tatr”. „Teksty Drugie” 2017, nr 4, s. 235-252.
20. K. Obremski, Zamarła Turnia, siostry Skotnicówny i ekwiwalentyzowanie: „Z Tatr” Juliana Przybosia. „Pamiętnik Literacki” 2011, z. 2, s. 129-142.
21. R. Otto, Świętość. Elementy irracjonalne w pojęciu bóstwa i ich stosunek do elementów racjonalnych. Przeł. B. Kupis. Wstęp J. Keller. Wrocław 1993.
22. Pismo Święte Nowego Testamentu i Psalmy. Najnowszy przekład z języków oryginalnych z komentarzem. Oprac. Zespół Biblistów Polskich z inicjatywy Towarzystwa Świętego Pawła. Częstochowa 2005.
23. M. Porębski, Artysta i sacrum. W zb.: Sacrum i sztuka. Red. N. Cieślińska. Kraków 1989, s. 125-137.
24. J. Przyboś, Jak możliwy jest liryzm? W: Próba całości. Warszawa 1961.
25. J. Przyboś, Sytuacje liryczne. Wybór poezji. Wstęp E. Balcerzan. Wybór E. Balcerzan, A. Legeżyńska. Koment. A. Legeżyńska. BN I 266. Wrocław 1989.
26. J. Przyboś, Zamknięty krąg. W: Linia i gwar. T. 1. Kraków 1959.
27. J. Przyboś, Zapiski bez daty. Warszawa 1970.
28. Pseudo-Dionizy Areopagita, Hierarchia niebiańska. W: Pisma teologiczne. II. Przeł. M. Dzielska. Przedm. T. Stępień. Kraków 1999.
29. S. Rodziński, O laicyzacji sztuki sakralnej. W zb.: Sacrum i sztuka. Red. N. Cieślińska. Kraków 1989, s. 182-185.
30. A. Sandauer, J. Przyboś, „Notre-Dame”, „Nowa róża”, „Meta”, „Rozrachunek”. W zb.: Czytamy wiersze. Wybór, oprac., wstęp J. Maciejewski. Wyd. 2, uzup. i popr. Warszawa 1973, s. 194-204.
31. J. Sempoliński, Czy wierzący może być artystą? W zb.: Sacrum i sztuka. Red. N. Cieślińska. Kraków 1989, s. 112-117.
32. W. Setlak, Poeta w katedrze. Rzecz o miejscu antropologicznym w liryce Juliana Przybosia. W zb.: Przyboś dzisiaj. Red. Z. Ożóg, J. Pasterski, M. Rabizo-Birek. Rzeszów 2017, s. 175-190.
33. B. Sienkiewicz, Poznawanie i nazywanie. Refleksja cywilizacyjna i epistemologiczna w polskiej poezji modernistycznej. Kraków 2007.
34. H. Steinhaus, Wspomnienia i zapiski. Oprac. A. Zgorzelska. Londyn 1992.
35. W. Stróżewski, O możliwości sacrum w sztuce. W zb.: Sacrum i sztuka. Red. N. Cieślińska. Kraków 1989, s. 23-38.
36. A. Szahaj, Sławiński o interpretacji. Analiza krytyczna. W: O interpretacji. Kraków 2014.
37. A. K. Waśkiewicz, O poezji Juliana Przybosia. Wrocław 1977.
38. A. K. Waśkiewicz, wstęp w: J. Przyboś, Wiersze morskie. Oprac. A. K. Waśkiewicz. Gdańsk 1987.
39. A. Ważyk, Dziwna historia awangardy. Warszawa 1976.
40. J. Woźniakowski, Góry niewzruszone. O różnych wyobrażeniach przyrody w dziejach nowożytnej kultury europejskiej. Wyd. 3, zmien. Kraków 1995.
41. H. Zaworska, Poeta – czyli „nowe doznawanie świata”. W: Sztuka podróżowania. Poetyckie mity podróży w twórczości Jarosława Iwaszkiewicza, Juliana Przybosia i Stanisława Różewicza. Kraków 1980.
42. K. Zwolińska, Sztuka a modlitwa. W zb.: Sacrum i sztuka. Red. N. Cieślińska. Kraków 1989, s. 44-51.