Staropolskie herbarze : herby - historia - religia

Kazańczuk, Mariusz

doi:0031-0514

Download

Title: Staropolskie herbarze : herby - historia - religia

References:

1. H. de Bara, Le Blason de Armoiries. Lyon 1581.
2. J. Błeszczyński, Herbarze. Hasło w: Encyklopedia powszechna Orgelbranda. T. 11. Warszawa 1862.
3. U. Borkowska, Hagiografia polska (wiek XVI-XVII). W zb.: Dzieje teologii katolickiej w Polsce. Red. M. Rechowicz. T. 2, cz. 1. Lublin 1975.
4. P. Buchwald-Pelcowa, Na pograniczu emblematów i stemmatów. W zb.: Słowo i obraz: materiały Sympozjum Komitetu Nauk o Sztuce Polskiej Akademii Nauk, Nieborów 29.IX. - 1.X. 1977 r. Red. A. Morawińska. Warszawa 1982, s. 73-95.
5. M. Cetwiński, Wokół „Klejnotów". W zb.: Genealogia—studia nad wspólnotami krewniaczymi i terytorialnymi w Polsce średniowiecznej na tle porównawczym. Red. J. Hertel, J. Wroniszewski. Toruń 1987.
6. M. Cetwiński, M. Derwich, Herby, legendy, dawne mity. Wrocław 1987.
7. W. Chlebowski, Wizerunk wiecznej sławy Sauromatów starych, pobudzający młódź rycerską ku naśladowaniu spraw ich. Kraków 1614.
8. J. Chruścicki, Pompa funebris. Z dziejów kultury staropolskiej. Warszawa 1974.
9. S. Cynarski, Sarmatyzm - ideologia i styl życia. W zb.: Polska XVII wieku. Państwo-społeczeństwo-kultura. Red. J. Tazbir. Warszawa 1969, s. 220-243.
10. J. K. Dachnowski, Herbarz szlachty Prus Królewskich z XVII wieku. Kórnik 1995.
11. Cz. Deptuła, W kręgu starych i nowych refleksji nad genezą i symboliką herbów szlachty polskiej. Znaki - mit - historia. „Zeszyty Naukowe KUL” 1995, t. 35(1992), nr 1/2, s. 3-31.
12. Dramat staropolski od początków do powstania Sceny Narodowej. Bibliografia. T. 2: Programy drukiem wydane do r. 1765. Cz. 1: Programy teatru jezuickiego. Oprac. W. Korotaj, [i in.]. Wrocław 1976.
13. S. Duńczewski, Herbarz wielu domów Korony Polskiej i W. Ks. Litewskiego. Kraków 1757.
14. W. Dworzaczek, Genealogia. T. 1. Warszawa 1959.
15. W. Dworzaczek, Herbarze. Hasło w: Literatura polska. Przewodnik encyklopedyczny. T. 1. Warszawa 1984, s. 344-345.
16. W. Dworzaczek, Niesiecki Kasper. Hasło w: Polski słownik biograficzny. T. 23. Wrocław 1978, s. 49-50.
17. W. Dworzaczek, Paprocki Bartłomiej. Hasło w: Polski słownik biograficzny. T. 25. Wrocław 1980, s. 177-180.
18. D. Dybek, Rec.: W. Potocki, Odjemek od herbów szlacheckich. Poznań 1997. "Pamiętnik Literacki" 2001, z. 4, s. 191-199.
19. D. Dybek, Uwagi o kompozycji „Pocztu herbów” Wacława Potockiego. „Pamiętnik Literacki” 2002, z. 1, s. 137-153.
20. P. Dymmel, Problem autorstwa „Klejnotów" przypisywanych Janowi Długoszowi. „Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego” 1993, t. 1( nowa seria), s. 59-75.
21. Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564-1995. Oprac. L. Grzebień [i in.]. Kraków 1996.
22. Cz. Hernas, Barok. Warszawa 1998.
23. A. Heymowski, Rycerstwo polskie w zachodnich herbarzach XIV i XV wieku. W zb.: Polskie więzi kulturowe na obczyźnie. Red. M. Paszkiewicz. „Prace Kongresu Kultury Polskiej”. T. 8. Londyn 1986, s. 28-36.
24. J. A. Jabłonowski, Heraldica, to jest osada klejnotów rycerskich i wiadomość znaków herbowych, dotąd w Polszcze nie objaśniona. Lwów 1742.
25. T. Jakimowicz, Temat historyczny w sztuce ostatnich Jagiellonów. Warszawa-Poznań 1985.
26. Katalog rękopisów staropolskich Biblioteki Kórnickiej. T. 5: Literaria. Oprac. A. Mężyński, K. Nizio. Kórnik 1992.
27. M. Kazańczuk, „Korona Polska” Kaspra Niesieckiego jako dzieło religijne. „Pamiętnik Literacki” 1995, z. 2, s. 139-151.
28. R. Kiersnowski, Tworzywo historyczne polskich legend herbowych. „Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego” 1995, t. 2 ( nowa seria), s. 11-26.
29. Klejnoty Długoszowe. Oprac. i wyd. M. Friedberg. „Roczniki Towarzystwa Heraldycznego” 1930-1931, t. 10.
30. J. Kowalkowski, Rękopisy herbarza Jana Karola Dachnowskiego z XVII i XVIII wieku. „Genealogia” 1993, t. 3, s. 67-82.
31. S. K. Kuczyński, Herby w twórczości historycznej Jana Długosza. W zb.: Sztuka i ideologia XV wieku. Red. P. Skubiszewski. Warszawa 1978, s. 211-232.
32. S. K. Kuczyński, Heroldowie króla polskiego. W zb.: Venerabiles, nobiles et honesti. Studia z dziejów społeczeństwa Polski średniowiecznej. Red. A. Radzimiński, A. Sopruniuk, J. Wroniszewski. Toruń 1997.
33. M. I. Kuligowski, Demokryt śmieszny, albo śmiech Demokryta chrześciańskiego. Wilno 1699.
34. E. A. Kuropatnicki, Wiadomość o klejnocie szlacheckim oraz herbach domów szlacheckich w Koronie Polskiej i Wielkim Księstwie Litewskim. Warszawa 1789.
35. A. Kulikowski, Heraldyka szlachecka. Warszawa 1990.
36. J. Kwiatkiewicz, Phoenix rhetorum. Kalisz 1682.
37. J. Kwiatkiewicz, Suada civilis. Kalisz 1672.
38. I. Lewandowski, Rzymska i rzymsko-sarmacka genealogia rodów szlacheckich w niektórych herbarzach staropolskich. W zb.: Świadomość historyczna Polaków. Red. J. Topolski. Łódź 1981, s. 227-249.
39. R. Montusiewicz, Kultura retoryczna kolegiów w XVII i połowie XVIII wieku. W zb.: Retoryka a literatura. Red. B. Otwinowska. Wrocław 1984, s. 193-210.
40. K. Mroczek, Epitalamium staropolskie. Między tradycją literacką a obrzędem weselnym. Wrocław 1989.
41. B. Natoński, Paprocki Łukasz herbu Jastrzębiec. Hasło w: Polski słownik biograficzny. T. 25. Wrocław 1980, s. 185-186.
42. O. Neubecker, Le Grand livre d’héraldique. L'histoire, l'art et la science du blason. Adaptation française R. Harmignies. Paris 1982.
43. K. Niesiecki, Herbarz polski. Wyd. J. N. Bobrowicz. T. 8. Lipsk 1841.
44. Sz. Okolski, Orbis Polonus. T. 1. Kraków 1641.
45. G. Oswald, Lexikon der Heraldik. Leipzig 1984.
46. B. Paprocki, Gniazdo cnoty. Kraków 1578.
47. B. Paprocki, Herby rycerstwa polskiego. Wyd. K. J. Turowski. Kraków 1858.
48. B. Paprocki, Panosza, to jest wysławianie panów i paniąt ziem ruskich i podolskich. Kraków 1575.
49. B. Paprocky, Diadochos id est successio [...]. Praha 1602.
50. J. Partyka, Rękopisy dworu szlacheckiego doby staropolskiej. Warszawa 1995.
51. J. Pelc, Obraz - słowo - znak. Studium o emblematach w literaturze staropolskiej. Wrocław 1973.
52. Z. Pentek, Jana Karola Dachnowskiego „Herby szlacheckie w ziemiach pruskich”. „Gens” 1991, z. 1, s. 48-53.
53. Z. Pentek, XVII-wieczny herbarz rękopiśmienny ze zbiorów Biblioteki Raczyńskich w Poznaniu. „Gens” 1993, z. 1/4, s. 120-121.
54. F. Piekosiński, Herbarz Jana Karola Dachnowskiego. „Herold Polski” 1897.
55. F. Piekosiński, Jana Karola Ślepowron Dachnowskiego sumariusz herbarza szlachty prusko-polskiej. „Wiadomości Numizmatyczno-Archeologiczne” 1900, nr 3/4.
56. F. Pilarczyk, Stemmata w drukach polskich XVI wieku. Zielona Góra 1982.
57. D. Platt, Kazania pogrzebowe z przełomu XVI i XVII wieku. Z dziejów prozy staropolskiej. Wrocław 1992.
58. W. Potocki, Odjemek od herbów szlacheckich. Z rękopisów Biblioteki Kórnickiej, Biblioteki Poznańskiego Towarzystwa Przyjacioł Nauk, Biblioteki Narodowej odczytali, wstępem i komentarzami opatrzyli M. Łukasiewicz, Z. Pentek. Poznań 1997.
59. W. Potocki, Orzeł Prometeuszów. W: Dzieła. Oprac. L. Kukulski. Wstęp B. Otwinowska. T. 3. Warszawa 1987.
60. K. Puchowski, Nauczanie historii w polskich kolegiach jezuickich (1565-1773). Zarys problematyki. W zb.: Jezuici a kultura polska: materiały sympozjum z okazji jubileuszu 500-lecia urodzin Ignacego Loyoli i 450-lecia powstania Towarzystwa Jezusowego, Kraków 15-17 lutego 1991 r. Red. L. Grzebień, S. Obirek. Kraków 1993.
61. M. Rej, Żywot człowieka poczciwego. Oprac. J. Krzyżanowski. BN I 152. Wrocław 1956.
62. Z. Rynduch, Nauka o stylach w retorykach polskich XVII wieku. Gdańsk 1967.
63. L. Szczerbicka-Ślęk, Mit Piastów w literaturze XVI-XVII wieku. W zb.: Piastowie w dziejach Polski. Zbiór artykułów z okazji trzechsetnej rocznicy wygaśnięcia dynastii Piastów. Red. R. Heck. Wrocław 1975, s. 229-248.
64. J. Szymański, Herbarz średniowiecznego rycerstwa polskiego. Warszawa 1993.
65. L. Ślękowa, Muza domowa. Okolicznościowa poezja rodzinna czasów renesansu i baroku. Wrocław 1991.
66. J. Tazbir, Szlachta i teologowie. Studia z dziejów polskiej kontrreformacji. Warszawa 1987.
67. J. Tazbir, Wzorce osobowe szlachty. W: Szlaki kultury polskiej. Warszawa 1986.
68. E. Ulčinaite, Teoria retoryczna w Polsce i na Litwie w XVII wieku. Próba rekonstrukcji schematu retorycznego. Wrocław 1984.
69. W. Wijuk-Kojałowicz, Herbarz rycerstwa W. Ks. Litewskiego, tak zwany Compendium, czyli o klejnotach, albo herbach, których familie stanu rycerskiego w prowincjach Wielkiego Księstwa Litewskiego zażywają. Wyd. F. Piekosiński. Kraków 1897.
70. W. Wijuk-Kojałowicz, Herbarz szlachty Wielkiego Księstwa Litewskiego zwany Nomenclator. Kraków 1905.
71. J. Wroniszewski, List dobrego urodzenia Gawina ze Smogorzewa z 1445 roku a problem autorstwa tzw. Klejnotów Długoszowych. W zb.: Venerabiles, nobiles et honesti. Studia z dziejów społeczeństwa Polski średniowiecznej. Red. A. Radzimiński, A. Sopruniuk, J. Wroniszewski. Toruń 1997.