Szlachcic w salonie. „Wieczory” w literaturze XIX i XX wieku wobec romantycznej gawędy

Czajkowska, Agnieszka

doi:2080-0851

Przejdź do menu głównego
Przejdź do wyszukiwarki
Przejdź do treści
Przejdź do stopki

Pobierz

Tytuł: Szlachcic w salonie. „Wieczory” w literaturze XIX i XX wieku wobec romantycznej gawędy

Bibliografia:

1. K. Bartoszyński, Gawęda prozą, w: Słownik literatury polskiej XIX wieku, pod red. J. Bachórza i A. Kowalczykowej, Wrocław 1991, s. 314.
2. K. Bartoszyński, O amorfizmie gawędy. Uwagi na marginesie „Pamiątek Soplicy”, w: tegoż, Teoria i interpretacja, Warszawa 1985.
3. W. Danek, Publicystyka Józefa Ignacego Kraszewskiego w latach 1859–1872, Wrocław 1957, s. 59.
4. P. Hertz, Wieczory warszawskie, Warszawa 1974, s. 8–9.
5. I. Ihnatowicz, Przemysł. Handel. Finanse, w: Polska XIX wieku. Państwo. Społeczeństwo. Kultura, pod red. S. Kieniewicza, Warszawa 1977.
6. J. Kamionkowa, Życie literackie w Polsce w pierwszej połowie XIX w. Studia, Warszawa 1970.
7. E. Kasperski, Dialog i dialogizm. Idee, formy, tradycje, Warszawa 1994, s. 222.
8. J. Klaczko, Wieczory florenckie, przeł. S. Tarnowski, w: tegoż, Wieczory florenckie. Juliusz II, posłowia M. Brahmer i J. Białostocki, Warszawa 1965, s. 144.
9. A. Kowalczykowa, Romantyzm. Nowe spojrzenie, Warszawa 2008.
10. J.I. Kraszewski, Gawędy o literaturze i sztuce, Lwów 1866.
11. J.I. Kraszewski, O powołaniu literackim, w: tegoż, Gawędy o literaturze i sztuce, Lwów 1866, s. 3.
12. J.I. Kraszewski, Wieczory drezdeńskie, Lwów 1866, s. 88.
13. J.I. Kraszewski, Wieczory wołyńskie, Lwów 1859, s. 3.
14. M. Maciejewski, „Choć Radziwiłł, alem człowiek…”. Gawęda romantyczna prozą, Kraków–Wrocław 1985.
15. M. Maciejewski, „Polonus sum…” ks. Marka, Soplicy i Rzewuskiego; Gawęda jako słowo przedstawione. Z zagadnień teorii gatunku, w: tegoż, Poetyka – gatunek – obraz. W kręgu poezji romantycznej, Wrocław 1977.
16. J. de Maistre, Wieczory petersburskie. O doczesnym panowaniu opatrzności, przekł., wstęp i red. naukowa M. Bucholc, Warszawa 2011, s. 31.
17. B. Makowski, Gawęda, w: Słownik rodzajów i gatunków literackich, pod red. G. Gazdy i S. Tyneckiej-Makowskiej, Kraków 2006, s. 270–273.
18. A. Mazur, Motyw jean-paulowski w „Wieczorach drezdeńskich” Józefa Ignacego Kraszewskiego, w: Europejskość i rodzimość. Horyzonty twórczości Józefa Ignacego Kraszewskiego, red. W. Ratajczak, T. Sobieraj, Poznań 2006.
19. A. Międzyrzecki, Wieczory muranowskie, Warszawa 1954, s. 5.
20. Z. Nowakowski, Wieczory pod dębem. Gawędy historyczne, oprac. L. Ciołkoszowa, wstęp L. Kielanowski, Warszawa 1990, s. 21.
21. J.M. Ossoliński, Wieczory badeńskie, czyli Powieści o strachach i upiorach Józefa Maksymiliana hrabi z Tenczyna Ossolińskiego, przedm. A. Małachowski, Warszawa 1970, s. 15.
22. W. Pol, Wieczór przy kominie. Polska gawęda, w: tegoż, Dzieła wierszem i prozą. Pierwsze wydanie zupełne, przejrzane i uzupełnione przez samego autora, t. 9, Seria I: Poezje, Lwów 1878, s. 108.
23. A. J. Rolle, Gawędy z przeszłości, t. 1–2, Lwów 1879.
24. S. Ropelewski, Przedmowa, w: Pamiątki J. Pana Seweryna Soplicy, Paryż 1841.
25. H. Rzewuski, Nie-bajki i inne opowieści szlacheckie, oprac. I. Węgrzyn, Kraków 2011.
26. H. Rzewuski, Wstęp, w: tegoż, Nie-bajki. Powieści loźne [sic!] przez Autora „Listopada”, t. 1, Petersburg 1851, s. 1.
27. L. Siemieński, Wieczory pod lipą, czyli historia narodu polskiego, opowiadana przez Grzegorza spod Racławic i jego Syna z dodatkiem Konstytucji 17.3.1921, Grudziądz 1922, s. 3.
28. E. Skrodzki (Wielisław), Wieczory piątkowe i inne gawędy, oprac. i wstęp M. Opałek, Warszawa 1962, s. 7.
29. M. Szladowski, (Bez)senna egzystencja. Starość Józefa Ignacego Kraszewskiego, red. i oprac. A. Janicka, Białystok 2012.
30. Z. Szmydtowa, Czynniki gawędowe w poezji Mickiewicza, w: tejże, Rousseau – Mickiewicz i inne studia, Warszawa 1961.
31. Z. Szweykowski, Powieści historyczne Henryka Rzewuskiego, Warszawa 1922.
32. J.N. Tynianow, Fakt literacki, przeł. M. Płachecki, w: tegoż, Fakt literacki, wyb. E. Korpała-Kirszak, Warszawa 1978, s. 29.
33. A. Waśko, Romantyczny sarmatyzm. Tradycja szlachecka w literaturze polskiej lat 1831–1863, Kraków 1995.
34. I. Węgrzyn, Dylematy tradycjonalisty – wątpliwości reformatora – samotność twórcy. „Wieczory wołyńskie”Józefa Ignacego Kraszewskiego, „Wiek XIX. Rocznik Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza” 2012, R. V (XLVII), s. 336.
35. I. Węgrzyn, „Utopiści przeszłości” o pięknie. Kilka uwag na marginesie „Wieczorów florenckich” Juliana Klaczki, w: Piękno wieku dziewiętnastego. Studia i szkice z historii literatury i estetyki, pod red. E. Nowickiej i Z. Przychodniaka, Poznań 2008.
36. S. Witwicki, O języku narodowym i o francuszczyźnie, a nasamprzód o narodowości, w: tegoż, Wieczory pielgrzyma. Rozmaitości moralne, literackie i polityczne, Lipsk 1866, t. 1, s. 1.
37. K.W. Wójcicki, Stare gawędy i obrazy, Warszawa 1840, t. 1, s. 10, 14.
38. M. Wyka, Uwagi o polskim eseju, w: Polski esej. Studia, pod red. M. Wyki, Kraków 1991, s. 13–14.
39. L. Zienkowicz, Wieczory Lacha z Lachów, czyli opowiadania przy kominku starego literata polskiego, Lipsk 1864, s. 4.
40. J. Ziomek, O współczesności retoryki, w: Problemy teorii literatury. Seria IV: Prace z lat 1985–1994, wyb. H. Markiewicz, Wrocław 1998, s. 20.