Ironia romantyczna w pisarstwie Paula de Mana

Hamerski, Wojciech

doi:0031-0514

Pobierz

Tytuł: Ironia romantyczna w pisarstwie Paula de Mana

Bibliografia:

1. E. Barish, The Double Life of Paul de Man. New York 2014.
2. Ch. Baudelaire, O istocie śmiechu i ogólniej o komiczności w sztukach plastycznych. Przeł. M. Bieńczyk. „Literatura na Świecie” 1999, nr 10/11, s. 170-189.
3. A. Bielik-Robson, Duch powierzchni. Rewizja romantyczna i filozofia. Kraków 2004.
4. A. Bielik-Robson, „Na pustyni”. Kryptoteologie późnej nowoczesności. Kraków 2008.
5. W. C. Booth, Learning Where to Stop. W: A Rhetoric of Irony. Chicago 1974.
6. C. Colebrook, Irony. London – New York 2008.
7. J. Corby, Emphasising the Positive: The Critical Role of Schlegel’s Aesthetics. „The European Legacy. Toward New Paradigms” 2010, nr 6.
8. J. Derrida, (In Memorium) Paul de Man. W zb.: Deconstruction. A Reader. Ed. M. Mc Quillan. New York 2001.
9. J. Derrida, Mémoires: for Paul de Man. Transl. C. Lindsay, J. Culler, E. Cadava. New York 1986.
10. M. B. Fedewicz, Paul de Man o literaturze romantycznej. „Pamiętnik Literacki” 1988, z. 1, s. 105-141.
11. J. G. Fichte, Teoria wiedzy. Wybór pism. T. 1. Wybór, przekł., wstęp, przypisy M. J. Siemek. Aneks przeł. J. Garewicz. Warszawa 1996.
12. M. Finlay, The Romantic Irony of Semiotics. Friedrich Schlegel and the Crisis of Representation. Berlin – New York 1988.
https://doi.org/10.1515/9783110872903
13. M. Frank, The Philosophical Foundations of Early German Romanticism. Transl. E. Millán-Zaibert. Albany, N. Y., 2004.
14. R. Gasché, The Wild Card of Reading. On Paul de Man. Cambrige, Mass., 1998.
15. M. Głowiński, Symbol i alegoria. Hasło w: Słownik literatury polskiej XIX wieku. Red. J. Bachórz, A. Kowalczykowa. Wyd. 3, bez zmian. Wrocław 2002, s. 909-914.
16. W. Hamerski, Niekończąca się opowieść. Alegorie alegorii Andrzeja Warminskiego. „Czas Kultury” 2015, nr 3, s. 205-213.
17. W. Hamerski, Nieromantyczne ironie romantyczne. W zb.: Romantyzm w lustrze postmodernizmu: (i odwrotnie). Red. W. Hamerski, M. Kuziak, S. Rzepczyński. Warszawa 2014, s. 173-197.
18. G. W. F. Hegel, Wykłady o estetyce. T. 1. Przeł. J. Grabowski, A. Landman. Objaśn. A. Landman. Warszawa 1964.
19. J. Hillis Miller, Paul de Man as Allergen. W zb.: Material Events. Paul de Man and the Afterlife of Theory. Ed. T. Cohen, B. Cohen, J. Hillis Miller, A. Warminski. Minneapolis 2001.
20. J. Hillis Miller, Reading Narrative. Norman, Okl., 1998.
21. J. Hillis Miller, Three Literary Theorists in Search of 0. W zb.: Provocations to Reading. J. Hillis Miller and the Democracy to Come. Ed. B. Cohen, D. Kujundžić. New York 2005.
22. B. Johnson, Rigorous Unreliability. „Yale French Studies” 1985, nr 69.
23. S. Kierkegaard, O pojęciu ironii z nieustającym odniesieniem do Sokratesa. Przeł., posł. A. Djakowska. Warszawa 1999.
24. I. Krasicki, Odwołanie. W: Dzieła Krasickiego. Dziesięć tomów w jednym. Z portretem autora. Paryż–Genewa 1830.
25. M. F. Kwintylian, Kształcenie mówcy. Księgi VIII 6 – XII. Wstęp, przekł., przypisy S. Śnieżewski. Kraków 2012.
26. A. Lipszyc, Międzyludzie. Koncepcja podmiotowości w pismach Harolda Blooma z nieustającym odniesieniem do podmiotoburstwa. Kraków 2004.
27. P. de Man, Alegorie czytania. Język figuralny u Rousseau, Nietzschego, Rilkego i Prousta. Przeł. A. Przybysławski. Kraków 2004.
28. P. de Man, Antropomorfizm i trop w liryce. Przeł. T. Pióro. „Literatura na Świecie” 1999, nr 10/11, s. 119-144.
29. P. de Man, Autobiografia jako odtwarzanie. Przeł. M. B. Fedewicz. W zb.: Dekonstrukcja w badaniach literackich. Red. R. Nycz. Gdańsk 2000, s. 106-124.
30. P. de Man, Blindness and Insight. Essays in the Rhetoric of Contemporary Criticism. New York 1971.
31. P. de Man, „... dla mnie tak, skoro nazywam się de Man...”. Rozm. przepr. R. Moynihan. Przeł. A. Przybysławski. „Literatura na Świecie” 1999, nr 10/11, s. 242-267.
32. P. de Man, Ideologia estetyczna. Przeł. A. Przybysławski. Wstęp A. Warminski. Gdańsk 2000.
33. P. de Man, Opór wobec teorii. Przeł. M. Rusinek. W zb.: Dekonstrukcja w badaniach literackich. Red. R. Nycz. Gdańsk 2000, s. 74-105.
34. P. de Man, The Rhetoric of Romanticism. New York 2004.
35. P. de Man, Retoryka czasowości. Przeł. A. Sosnowski. „Literatura na Świecie” 1999, nr 10/11, s. 191-241.
36. P. de Man, Romanticism and Contemporary Criticism. The Gauss Seminar and Other Papers. Ed. E. S. Burt, K. Newmark, A. Warminski. Baltimore 1996.
37. P. de Man, Shelley odkształcony, z figury doszczętnie odarty. Przeł. A. Sosnowski. „Literatura na Świecie” 2012, nr 9/10, s. 241-271.
38. P. de Man, Struktura intencjonalna obrazu romantycznego. Przeł. A. Labuda. „Pamiętnik Literacki” 1978, z. 3, s. 307-319.
39. M. P. Markowski, Dekonstrukcja. W: A. Burzyńska, M. P. Markowski, Teorie literatury XX wieku. Podręcznik. Kraków 2006, s. 359-388.
40. M. P. Markowski, Poiesis. Friedrich Schlegel i egzystencja romantyczna. Wstęp w: F. Schlegel, Fragmenty. Przeł. C. Bartl. Oprac., wstęp, komentarz M. P. Markowski. Kraków 2009, s. VII-LXXIV.
41. M. P. Markowski, Przeciwko gnostykom. „Literatura na Świecie” 2005, nr 11/12, s. 378-393.
42. M. P. Markowski, Spektakularna spekulacja. „Literatura na Świecie” 2005, nr 9/10, s. 363-380.
43. A. Melberg, Teorie mimesis. Repetycja. Przeł. J. Balbierz. Kraków 2002.
44. E. Millán-Zaibert, Friedrich Schlegel and the Emergence of Romantic Philosophy. New York 2007.
45. Z. Mitosek, Co z tą ironią? Gdańsk 2013.
46. K. Newmark, Irony on Occasion. From Schlegel and Kierkegaard to Derrida and de Man. New York 2012.
https://doi.org/10.5422/fordham/9780823240128.001.0001
47. Ch. Norris, Paul de Man. Deconstruction and the Critique of Aesthetic Ideology. New York 1988.
48. Novalis (F. von Hardenberg), Henryk von Ofterdingen. Przeł., oprac. E. Szymani, W. Kunicki. BN II 247. Wrocław 2003.
49. T. Ososiński, Ironia a jednostka. Koncepcja ironii u Friedricha Schlegla i Sokratesa. Warszawa 2014.
50. B. Pascal, Myśli. Przekł. T. Żeleński (Boy). Poznań 1921.
51. B. Pascal, Rozważania ogólne nad geometrią. W: Rozprawy i listy. Przeł. T. Żeleński-Boy, M. Tazbir. Wybór, przedm., przypisy M. Tazbir. Warszawa 1962, s. 113-156.
52. The Paul de Man Notebooks. Ed. M. Mc Quillan. Edinburgh 2014.
53. Cz. Porębski, Umowa społeczna według Jana Jakuba Rousseau. W: Umowa społeczna. Renesans idei. Kraków 1999, s. 85-102.
54. J. J. Rousseau, Wyznania. Przekł., wstęp T. Żeleński (Boy). Przedm. E. Rzadkowska. Cz. 1. Warszawa 1956.
55. A. Roy, Hegel contra Schlegel. Kierkegaard contra de Man. „Modern Language Association” 2009, nr 1.
56. M. Rusinek, Między retoryką a retorycznością. Kraków 2003.
57. F. Schlegel, Fragmenty. Przeł. C. Bartl. Oprac., wstęp, komentarz M. P. Markowski. Kraków 2009.
58. F. Schlegel, O niezrozumiałości. Przeł. J. Ekier. W zb.: Pisma teoretyczne niemieckich romantyków. Wybór, oprac. T. Namowicz. BN II 246. Wrocław 2000, s. 191-205.
59. F. Schlegel, Rozmowa o poezji. Przeł. J. Ekier. W zb.: Pisma teoretyczne niemieckich romantyków. Wybór, oprac. T. Namowicz. BN II 246. Wrocław 2000, s. 119-191.
60. P. Stachura, Automaty i tygrysy. Dzikość i skamieniałość figur retorycznych według de Mana. W zb.: Siła komentarza. Romantyzmy literaturoznawców. Red. J. Borowczyk, W. Hamerski, P. Śniedziewski. Poznań 2011, s. 97-108.
61. W. Szturc, Ironia romantyczna. Pojęcie, granice i poetyka. Warszawa 1992.
62. W. Szturc, Ironia – stan po destrukcji. W: Dotkliwe przestrzenie. Studia o rytmach śmierci. Kraków 2015, s. 181-191.
63. A. Warminski, Alegorie referencji. Wstęp w: Ideologia estetyczna. Przeł. A. Przybysławski. Wstęp A. Warminski. Gdańsk 2000.
64. A. Warminski, Material Inscriptions. Rhetorical Reading in Practice and Theory. Edinburgh 2013.
https://doi.org/10.3366/edinburgh/9780748681228.001.0001
65. J. Ziomek, Retoryka opisowa. Wrocław 1990.