Wielka Improwizacja w świetle liryków Mickiewicza z rękopisów III części „Dziadów”

Ziemba, Kwiryna

doi:0031-0514

Download

Title: Wielka Improwizacja w świetle liryków Mickiewicza z rękopisów III części „Dziadów”

References:

1. Archiwum filomatów. T.1: Na zesłaniu. Red. Cz. Zgorzelski. Wrocław 1973.
2. M. Cieśla-Korytowska, Jak wyrazić smutek? W: Autor, autor!. Kraków 2010, s. 23-37.
3. K. Cysewski, „Wielka Improwizacja” – sposoby interpretacji. W zb.: Mickiewiczologia – tradycje i potrzeby. Red. K. Cysewski. Słupsk 1999, s. 201-224.
4. M. Dalman, Bóg i człowiek w świecie III części „Dziadów” Adama Mickiewicza. Gdańsk 2008.
5. M. Dernałowicz, Kronice życia i twórczości Mickiewicza. Od „Dziadów” części trzeciej do „Pana Tadeusza”: marzec 1832 – czerwiec 1834. Warszawa 1966.
6. B. Dopart, Piętno buntu metafizycznego. Z symboliki III części „Dziadów”. „Ruch Literacki” 1989, z. 4/5, s. 301-316.
7. R. Fieguth, Kwestia kompozycji cyklicznej tomu „Sonetów” (1826) Adama Mickiewicza. W: Rozpierzchłe gałązki: cykliczne i skojarzeniowe formy kompozycyjne w twórczości Adama Mickiewicza. Przeł.[z niem.] M. Zieliński. Warszawa 2002, s. 88-124.
8. R. Fieguth, O poetyce kompozycji w „Ustępie” trzeciej części „Dziadów”. W: Rozpierzchłe gałązki. Cykliczne i skojarzeniowe formy kompozycyjne w twórczości Adama Mickiewicza. Przeł. M. Zieliński. Warszawa 2002, s. 191-212.
9. M. Janion, Literatura romantyczna jako dokument spisków. W: Czas formy otwartej. Tematy i media romantyczne. Warszawa 1984, s. 161-206.
10. M. Janion, Tragizm Konrada Wallenroda. W: Romantyzm. Studia o ideałach i stylu. Warszawa 1969, s. 9-48.
11. L. Kolankiewicz, Dziady. Teatr Święta Zmarłych. Gdańsk 1999.
12. H. Konicka, Wyznać nie wyjawiając. Skarga na los ptaka-ryby w sonecie A. Mickiewicza „Do Samotności”. „Teksty Drugie” 2004, nr 3, s. 32-46.
13. J. Kopciński, Powrót „Dziadów”, czyli dwa teatry. „Teatr” 2016, nr 1, s. 36-42.
14. W. Kubacki, Legenda o rzymskim pielgrzymie. W: Żeglarz i pielgrzym. Warszawa 1954, s. 147-203.
15. W. Leśniak, „Pieśń żołnierza” Adama Mickiewicza. „Acta Universitatis Wratislaviensis. Prace Literackie” 1972, t. 14, s. 155-176.
16. A. Litwornia, Nad tekstem Mickiewicza „Śniła się zima...” „Pamiętnik Literacki” 1998, z. 2, s. 29-58.
17. J. Maciejewski, Gdy gościł w Wielkopolsce. Adam Mickiewicz w Wielkim Księstwie Poznańskim 1831–1832. Poznań 1958.
18. Z. Majchrowski, Cela Konrada. Powracając do Mickiewicza. Gdańsk 1998.
19. Z. Majchrowski, Czarne znamię na czole Konrada. W: „Poezja jak otwarta rana”. (Czytając Różewicza). Warszawa 1993, s. 175-195.
20. M. Masłowski, „Kto jest bohaterem Dziadów?” „Przegląd Humanistyczny” 1991, nr 2, s. 23-31.
21. M. Masłowski, Problemy tożsamości. Szkice mickiewiczowskie i (post)romantyczne. Lublin 2006.
22. A. Mickiewicz, Dramaty. W: Dzieła. Wyd. Rocznicowe. T. 3. Oprac. Z. Stefanowska. Warszawa 1995.
23. A. Mickiewicz, Dziadów część III. [T. 1:] Podobizny autografów. Oprac. edytorskie Z. Stefanowska. Współpr. M. Prussak. Warszawa 1998.
24. A. Mickiewicz, Dziadów część III. [T. 2:] Transliteracje. Komentarze. Oprac. edytorskie Z. Stefanowska. Współpr. M. Prussak. Warszawa 1998.
25. A. Mickiewicz, Wiersze 1825–1829. Oprac. Cz. Zgorzelski. W: Dzieła wszystkie. Red. K. Górski. T. 1, cz. 2. Wrocław 1972.
26. A. Mickiewicz, Wiersze 1829–1855. Oprac. Cz. Zgorzelski. W: Dzieła wszystkie. Red. K. Górski. T. 1, cz. 3. Wrocław 1981.
27. B. Oleksowicz, „Dziady”, historia, romantyzm. Studia i szkice. Gdańsk 2008.
28. S. Pavlenko, Nekropolis. Motyw powodzi w dziejach Petersburga na przykładach wybranych tekstów literackich i publicystycznych. W zb.: Geograficzne przestrzenie utekstowione. Red. B. Karwowska, E. Konończuk, E. Sidoruk, E. Wampuszyc. Białystok 2017, s. 261-281.
29. S. Pigoń, Jakiego Mickiewicza znamy? „Przegląd Warszawski” 1922, t. 3, nr 12, s. 311-333.
30. S. Pigoń, Pierwszy zawiązek III cz. Dziadów. W: Zawsze o Nim. Studia i odczyty o Mickiewiczu. Kraków 1950.
31. S. Pigoń, Pierwszy zawiązek III cz. Dziadów. W: Zawsze o Nim. Studia i odczyty o Mickiewiczu. Wyd. 2, powiększ. Kraków 1998, s. 157-186.
32. S. Pigoń, Rana na czole Konrada. W: Wiązanka historycznoliteracka. Studia i szkice. Warszawa 1969, s. 149-158.
33. J. Przyboś, Najwyższy z czujących. W: Czytając Mickiewicza. Wyd. 3, powiększ. Warszawa 1965, s. 163-191.
34. R. Przybylski, Słowo i milczenie bohatera Polaków. Studium o „Dziadach”. Warszawa 1993.
35. I. Puchalska, Improwizacja poetycka w kulturze polskiej XIX wieku na tle europejskim. Kraków 2013.
36. L. Siemieński, Religijności i mistyce w życiu i poezjach Adama Mickiewicza. Kraków 1871.
37. D. Siwicka, Nasze widowisko – Dziady. W zb.: Dziady nasze mają to szczególnie...Studia i szkice współczesne o dramacie Adama Mickiewicza. Red. nauk. A. Fabianowski, E. Hoffmann-Piotrowska. Warszawa 2013, s. 195-204.
38. T. Skubalanka, Wiersz Mickiewicza „Te rozkwitłe świeżo drzewa...” wśród konwencji stylistycznych epoki. „Język Artystyczny” 1996, t. 10, s. 53-60.
39. S. Skwarczyńska, Spór o Mickiewicza-katolika. W: Mickiewiczowskie „powinowactwa z wyboru”. Warszawa 1957, s. 467-514.
40. Z. Stefanowska, Wielka – tak, ale dlaczego improwizacja? W: Próba zdrowego rozumu. Studia o Mickiewiczu. Warszawa 1976, s. 71-86.
41. W. Weintraub, Poeta i prorok. Rzecz o profetyzmie Mickiewicza. Warszawa 1982.
42. Wiersze Adama Mickiewicza w podobiznach autografów. Oprac. Cz. Zgorzelski. Cz. 2: 1830–1855. Wrocław 1998.
43. K. Trybuś, Rytuał i pamięć w „Dziadach”– z dzisiejszej perspektywy. W: Pamięć romantyzmu. Studia nie tylko z przeszłości. Poznań 2011, s. 312-332.
44. Cz. Zgorzelski, O sonetach odeskich. W: O lirykach Mickiewicza i Słowackiego. Eseje i studia. Lublin 1961, s. 99-118.
45. Cz. Zgorzelski, O sztuce poetyckiej Mickiewicza. Próby zbliżeń i uogólnień. Warszawa 1976.
46. L. Zwierzyński, Wyobraźnia akwatyczna Mickiewicza. Katowice 1998.