„Byłbym spłonął jak plewa” – dystans i autokreacja w „Przypadkach niektórych” Józefa Andrzeja Załuskiego

Bąkowska, Patrycja

doi:0031-0514

Pobierz

Tytuł: „Byłbym spłonął jak plewa” – dystans i autokreacja w „Przypadkach niektórych” Józefa Andrzeja Załuskiego

Bibliografia:

1. U. Augustyniak, Historia Polski 1572–1795. Warszawa 2008.
2. J. Axer, „Latinitas” jako składnik polskiej tożsamości kulturowej. W zb.: Tradycje antyczne w kulturze europejskiej. Perspektywa polska. Warszawa 1995.
3. M. Bachtin, Słowo w powieści. W: Problemy literatury i estetyki. Przeł. W. Grajewski. Warszawa 1982.
4. S. Baczewski, Ideologiczne funkcje herbu w XVII wieku. Przykład kazań pogrzebowych. W: Literatura i pamięć kultury. Studia ofiarowane Profesorowi Stefanowi Nieznanowskiemu w pięćdziesięciolecie pracy naukowej. Red. S. Baczewski, D. Chemperek. Lublin 2004.
5. A. Bielik-Robson, Granice ironii, albo subtelna logika farmakonu. W: Duch powierzchni. Rewizja romantyczna i filozofia. Kraków 2004.
6. A. Bielik-Robson, Słowo i trauma. Czas, narracja, tożsamość. W zb.: Narracja i tożsamość. (1). Narracje w kulturze. Red. W. Bolecki, R. Nycz. Warszawa 2004.
7. P. Buchwald-Pelcowa, Inicjatywy wydawnicze Załuskich. W zb.: Bracia Załuscy. Ich epoka i dzieło. Red. nauk. D. Dukwicz. Warszawa 2011.
8. M. Czermińska, Autor–podmiot–osoba. Fikcjonalność i niefikcjonalność. W zb.: Polonistyka w przebudowie. Literaturoznawstwo, wiedza o języku, wiedza o kulturze, edukacja. Zjazd Polonistów, Kraków, 22–25 września 2004. T. 1. Red. M. Czermińska [i in.]. Kraków 2005.
9. Dawni pisarze polscy. Od początków piśmiennictwa do Młodej Polski. Przewodnik biograficzny i bibliograficzny. T. 1. Warszawa 2000, s. 54.
10. Diariusz sejmu ekstraordynaryjnego w Warszawie, dnia 5 października 1767 roku złożonego i zaczętego. Wyd. A. Sozański. Lwów 1865.
11. T. Eustachiewicz, Dzieje sentencji Seneki w porenesansowej literaturze polskiej. „Pamiętnik Literacki” 1925/1926 (R. 22/23).
12. M. Foucault, Sobąpisanie. W: Powiedziane, napisane. Szaleństwo i literatura. Wybór, oprac. T. Komendant. Posł. M. P. Markowski. Warszawa 1999.
13. M. Głowiński, Ironia jako akt komunikacyjny. W zb.: Ironia. Red. … Gdańsk 2002.
14. S. Graciotti, Arkadia w działalności Józefa Andrzeja Załuskiego i w jego kręgu. Przeł. W. Jekiel [i in.]. W: Od renesansu do oświecenia. T. 2. Warszawa 1991.
15. L. Hutcheon, Ironia, satyra, parodia – o ironii w ujęciu pragmatycznym. W zb.: Ironia. Red. … Gdańsk 2002.
16. L. Joachimowicz, Seneka. Wyd. 2, uzup. Warszawa 2004.
17. L. Kołakowski, Obecność mitu. Wrocław 1994.
18. W. Konopczyński, Konfederacja barska. T. 1–2. Wyd. 2. Warszawa 1991.
19. R. Koschany, Przypadek. Kategoria egzystencjalna i artystyczna w literaturze i filmie. Wrocław 2006.
20. T. Kostkiewiczowa, Ignacego Krasickiego „Wiersze z prozą”. W: Z oddali i z bliska. Studia o wieku oświecenia. Warszawa 2010.
21. T. Kostkiewiczowa, Inspiracje psałterzowe wyobraźni poetyckiej epok dawnych (rekonesans). W zb.: Księga psalmów. Modlitwa, przekład, inspiracja. Red. P. Mitzner. Warszawa 2007.
22. T. Kostkiewiczowa, Polski wiek świateł. Obszary swoistości. Wrocław 2002.
23. T. Kostkiewiczowa, Publiczne, prywatne, intymne – o sposobach rozumienia i miejscu w XVIII wieku. W zb.: Publiczne, prywatne, intymne w kulturze XVIII wieku. Red. … Warszawa 2014, s. 12–25.
24. Z. Kowalewski, Rzeczpospolita niedoceniona. Kultura naukowa i polityczna Polski przedrozbiorowej. Warszawa 1982.
25. J. Kusiak, Staropolskie struktury i satyry menippejskie. Próba typologii gatunku. „Przestrzenie Teorii” 10 (2008), s. 245–246.
26. B. Kryda, Józef Andrzej Załuski. W zb.: Pisarze polskiego oświecenia. Red. T. Kostkiewiczowa, Z. Goliński. T. 1. Warszawa 1992.
27. B. Kryda, Rymy duchowne Józefa Andrzeja Załuskiego (1702–1774). W zb.: Motywy religijne w twórczości pisarzy polskiego oświecenia. Red. T. Kostkiewiczowa. Lublin 1995.
28. R. Krzywy, List – relacja podróżnicza – satyra menippejska. Kształt gatunkowy „Podróży z Warszawy do Biłgoraja” Ignacego Krasickiego. W zb.: Wokół reportażu podróżniczego. Red. E. Malinowska, D. Rott, przy współpr. A. Budzyńskiej-Dacy. Katowice 2004.
29. R. Krzywy, Renesansowe poematy autobiograficzne ácasus Klemensa Janicjusza i Marcina Stryjkowskiegoñ. W: Poezja staropolska wobec genologii retorycznej. Wprowadzenie do problematyki. Warszawa 2014.
30. E. Lasocińska, „Cnota sama z mądrością jest naszym żywotem”. Stoickie pojęcie cnoty w poezji polskiej XVII wieku. Warszawa 2003.
31. J. Lewański, O religijnej twórczości teatralnej biskupa Józefa Andrzeja Załuskiego. W: J. A. Załuski, Tragedie duchowe. Zestawił, wstępem i przypisami opatrzył J. Lewański. Lublin 2000.
32. Literatura konfederacji barskiej. Red. J. Maciejewski [i in.]. T. 1–4. Warszawa 2005–2009.
33. P. Łaguna, Ironia jako postawa i jako wyraz. (Z zagadnień teoretycznych ironii). Kraków–Wrocław 1984.
34. J. Maciejewski, Dylematy wolności. Zmierzch sarmatyzmu i początki oświecenia w Polsce. Warszawa 1994.
35. K. Maksimowicz, Seweryn Rzewuski w Rosji w świetle swej poezji. „Zeszyty Naukowe Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Gdańskiego. Prace Historycznoliterackie” z. 8/9 (1985).
36. O. Marquard, Apologia przypadkowości. W: Apologia przypadkowości. Studia filozoficzne. Przeł. K. Krzemieniowa. Warszawa 1994.
37. B. Mazurkowa, Motta w drukach oświeceniowych jako źródło do badań recepcji antyku w dawnej Polsce. Rekonesans. W zb.: Antyk oświeconych. Studia i rozprawy o miejscu starożytności w kulturze polskiej XVIII wieku. Red. T. Chachulski. Warszawa 2012.
38. W. Myszor, Wstęp. Kierunki rozwoju chrześcijaństwa w okresie poapostolskim. W zb.: Ojcowie apostolscy. Przeł., przypisy A. Świderkówna. Wstęp, oprac. W. Myszor. Warszawa 1990.
39. A. Nowicka-Jeżowa, Autobiograficzna elegia humanistyczna. W zb.: Autobiografizm – przemiany, formy, znaczenia. Red. H. Gosk, A. Zieniewicz. Warszawa 2001.
40. A. Nowicka-Jeżowa, Humanitas w literaturze polskiego renesansu. W zb.: Humanitas. Projekty antropologii humanistycznej. Cz. 1: Paradygmaty – tradycje – profile historyczne. Red. nauk. … Warszawa 2010.
41. R. Nycz, Tropy „ja”. Koncepcje podmiotowości w literaturze polskiej ostatniego stulecia. Rozpoznania wstępne. „Teksty Drugie” 1994, nr 2, s. 7-27.
42. W. Pawlak, Erudycja humanistyczna jako przedmiot refleksji i dyskusji w piśmiennictwie XVII i 1 poł. XVIII wieku. W: De eruditione comparanda in humanioribus. Studia z dziejów erudycji humanistycznej w XVII wieku. Lublin 2012.
43. S. Petrycy, Horatius Flaccus w trudach więzienia moskiewskiego. Wyd. J. Wójcicki. Warszawa 2006. BPS 31.
44. J. Płaza, posłowie w: J. A. Załuski, Przypadki niektóre w niewoli moskiewskiej 1767–1773. Warszawa 1996. Reprint pierwodruku.
45. Psalm 34 (35), 16. W: Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. Przeł. J. Wujek. Oprac. S. Styś, W. Lohn. Kraków 1962, s. 537.
46. M. Puk, Mit poety-tułacza i wygnańca stworzony przez Owidiusza w „Tristiach” i „Ex Ponto”. W: Mit tułacza i wygnańca w twórczości Owidiusza. Poznań 2008.
47. A. Roćko, Pamiętniki polskich zesłańców na Syberię w XVIII wieku. Olsztyn 2001.
48. R. Rorty, Ironizm i teoria. W: Przygodność, ironia i solidarność. Przeł. W. J. Popowski. Warszawa 1996.
49. K. Rosner, Narracja, tożsamość, czas. Kraków 2003.
50. M. Rutkowska, Terminologia literacka w wypowiedziach o powieści XVIII wieku. Wrocław 1975, s. 94–103.
51. R. Rusnak, Jan Alan Bardziński. W: Seneca noster. Cz. 1: Studium o dawnych przekładach tragedii Seneki Młodszego. Warszawa 2009.
52. A. Sajkowski, Nad staropolskimi pamiętnikami. Poznań 1964.
53. W. A. Serczyk, Początek końca. Konfederacja barska i I rozbiór Polski. Warszawa 1997.
54. Słownik języka polskiego. Ułożony przez W. Niedźwiedzkiego z udziałem K. Króla. T. 5. Warszawa 1912, s. 335.
55. Słownik polszczyzny XVI wieku. T. 33. Red. nauk. M. R. Mayenowa. Warszawa 2009, s. 540.
56. J. Sokolski, Bogini, pojęcie, demon. Fortuna w dziełach autorów staropolskich. Wrocław 1996.
57. S. Stabryła, Świat wygnania. W: Owidiusz. Świat poetycki. Wrocław 1989.
58. M. Szczot, Od Herkulesa do „żony wyćwiczonej”. W kręgu staropolskich satyr menippejskich. Poznań 2013.
59. Św. Ignacy, Do Kościoła w Rzymie. W zb.: Ojcowie apostolscy. Przeł., przypisy A. Świderkówna. Wstęp, oprac. W. Myszor. Warszawa 1990, s. 81.
60. M. Świderek, Kilka uwag o recepcji Seneki Młodszego. „Pallas Silesia” 1999, z. 1/2, s. 45.
61. Ch. Taylor, Etyka autentyczności. Przeł. A. Pawelec. Kraków 2002.
62. A. Walicki, Idea narodu w polskiej myśli oświeceniowej. W: Naród, nacjonalizm, patriotyzm. Wstęp A. Mencwel. Kraków 2009.
63. E. Wesołowska, Cyceron i Seneka. Wybór listów Cycerona i utworów Seneki. Przeł. … Poznań 2003.
64. E. Winiecka, Dystans i nowoczesność. W: Z wnętrza dystansu. Leśmian – Karpowicz – Białoszewski – Miłobędzka. Poznań 2012.
65. E. Winiecka, Sylleptyczność jako strategia pisarska i styl odbioru. W: Białoszewski sylleptyczny. Poznań 2006.
66. A. Wójcik, wstęp w: Publiusz Owidiusz Nazo, Żale. Wybór. Red. E. Wesołowska. Przeł., przypisy, słowniczek M. Puk, E. Wesołowska. Poznań 2002.
67. J. A. Załuski, Bibliotheca poetarum Polonorum, qui patrio sermone scripserunt. Varsaviae 1754. Reprint: Warszawa 1977.
68. V. Zamarovský, Bogowie i herosi mitologii greckiej i rzymskiej. Przeł. J. Illg, L. Spyrka, J. Wania. Katowice 2003.
69. B. Żyłko, Michaił Bachtin. W kręgu filozofii języka i literatury. Gdańsk 1994.