Metateatralność, metadramatyczność, metatekstowość w dramacie

Ruta-Rutkowska, Krystyna

doi:0031-0514

Pobierz

Tytuł: Metateatralność, metadramatyczność, metatekstowość w dramacie

Bibliografia:

1. L. Abel, Metatheatr. A New View of Dramatic Form. New York 1963.
2. L. Biały, Wstęp w: P. Calderón de la Barca, Autos sacramentales: Wielki teatr świata. - Magia grzechu. - Życie jest snem. Wybrał, przeł. i oprac. L. Biały. BN II 227. Wrocław 1997.
3. A. R. Burzyńska, Mechanika cudu. Strategie metateatralne w polskiej dramaturgii awangardowej. Kraków 2005.
4. P. Calderón de la Barca, Autos sacramentales: Wielki teatr świata. - Magia grzechu. - Życie jest snem. Wybrał, przeł. i oprac. L. Biały. BN II 227. Wrocław 1997.
5. A. Camus, Człowiek zbuntowany. Przeł. J. Guze. Kraków 1991.
6. J. Culler, Konwencja i oswojenie. Przeł. I. Sieradzki. W zb.: Znak-styl-konwencja. Wybór i wstęp M. Głowiński. Warszawa 1977, s. 146-196.
7. M. Delaperrière, Fragment i całość, czyli dylematy niewyrażalności. „Teksty Drugie” 1997, nr 3, s. 21-42.
8. B. Dopart, Poemat profetyczny. O „Dziadach” drezdeńskich Adama Mickiewicza. Kraków 2002.
9. G. Genette, Palimpsesty. Literatura drugiego stopnia. Przeł. A. Milecki. W zb.: Współczesna teoria badań literackich za granicą. Antologia. Oprac. H. Markiewicz. T. 4, cz. 2. Kraków 1992, s. 317-366.
10. M. Głowiński, T. Kostkiewiczowa, A. Okopień-Sławińska, J. Sławiński, Słownik terminów literackich. Wyd. 3, poszerz. i popr. Wrocław 2000.
11. M. Gmys, Technika teatru w teatrze i jej operowe konkretyzacje. Toruń 1999.
12. R. Ingarden, O funkcjach mowy w widowisku teatralnym. W: O dziele literackim: badania z pogranicza ontologii, teorii języka i filozofii literatury. Wyd.2. Przeł. M. Turowicz. Warszawa 1988.
13. J. Kelery, Od "Kartoteki" do "Pułapki" [Wstęp]. W: T. Różewicz, Teatr. Wyboru dokonał autor. Wstęp J. Kelera. T. 1. Kraków 1988.
14. J. Kleiner, Zygmunt Krasiński. Studia. Wybór i oprac. J. Starnawski. Warszawa 1998.
15. A. Krajewska, Dramat współczesny. Teoria i interpretacja. Poznań 2005.
16. Z. Krasiński, Nie-Boska komedia. Wyd. 8, zmien. Wstęp M. Janion. Oprac. M. Grabowska. BN 124. Wrocław 1965.
17. P. de Man, Pojęcie ironii. W: Ideologia estetyczna. Przeł. A. Przybysławski. Wstęp A. Warmiński. Gdańsk 2000.
18. A. Melberg, Teorie mimesis. Repetycja. Przeł. J. Balbierz. Kraków 2002.
19. G. Matuszek, Naturalistyczne dramaty. Kraków 2001.
20. E. Miodońska-Brookes, W poszukiwaniu Chóru jako persony dramatu. W: „Mam ten dar bowiem: patrzę się inaczej". Szkice o twórczości Stanisława Wyspiańskiego. Kraków 1997, s. 75-119.
21. Z. Mitosek, Mimesis. Zjawisko i problem. Warszawa 1997.
22. A. di Nola, Diabeł: o formach, historii i kolejach losu Szatana, a także o jego powszechnej a złowrogiej obecności wśród wszystkich ludów, od czasów starożytnych aż po teraźniejszość. Przeł. I. Kania. Kraków 1997.
23. R. Nycz, Literatura postmodernistyczna a mimesis (wstępne rozróżnienia). W zb.: Po strukturalizmie. Współczesne badania teoretycznoliterackie. Red. R. Nycz. Wrocław 1992, s. 173-191.
24. E. Nowicka, Omamienie-cudowność-afekt. Dramat w kręgu dziewiętnastowiecznych wyobrażeń i pojęć. Poznań 2003.
25. E. Partyga, Chór dramatyczny w poszukiwaniu tożsamości teatralnej. Kraków 2004.
26. P. Pavis, Słownik terminów teatralnych. Przeł., oprac. i uzupełnieniami opatrzył S. Świontek. Wstęp A. Ubersfeld. Wrocław 1998.
27. M. Pfister, The Theory and Analysis of Drama. Transl. from the German J. Halliday. New York 1988.
https://doi.org/10.1017/CBO9780511553998
28. M. Piwińska, Legenda romantyczna i szydercy. Warszawa 1973.
29. M. Piwińska, Złe wychowanie. Fragmenty romantycznej biografii. Warszawa 1981.
30. T. Różewicz, Akt przerywany. Komedia niesceniczna w jednym akcie. W: Teatr. Wyboru dokonał autor. Wstęp J. Kelera. T. 1. Kraków 1988.
31. M. Schmeling, Métathéâtre et intertexte (aspects du théâtre dans le théâtre). Paris 1982.
32. J. Skuczyński, Odmiany form dramatycznych w okresie romantyzmu. Słowacki-Mickiewicz-Krasiński. Toruń 1993.
33. J. Słowacki, Kordian. Część pierwsza trylogii: Spisek koronacyjny. Wyd. 7. Oprac. M. Inglot. BN I 2. Wrocław 1986.
34. M. Sugiera, Realne światy / możliwe światy. Niemiecki dramat ostatniej dekady (1995-2004). Kraków 2005.
35. P. Szondi, Teoria nowoczesnego dramatu 1880/1950. Przeł. E. Misiołek. Warszawa 1976.
36. W. Szturc, Ironia romantyczna. Warszawa 1992.
37. W. Szturc, Teoria dramatu romantycznego w Europie XIX wieku. Bydgoszcz 1999.
38. S. Świontek, Dialog-dramat-metateatr. Z problemów teorii tekstu dramatycznego. Łódź 1991.
39. S. Świontek, Dialog-dramat-metateatr. Z problemów teorii tekstu dramatycznego. Warszawa 1999.
40. J-M. Thomassau, Pour une analyse du para-texte théâtrale. „Littérature” 1984, vol. 53, nr 1, pp. 79-103.
https://doi.org/10.3406/litt.1984.2218
41. A. Ubersfeld, Lire le théâtre III. Le dialogue de théâtre. Paris 1996.
42. B. Uspienski, Strukturalna wspólnota różnych rodzajów sztuki. Przeł. Z. Zaron. W zb.: Semiotyka kultury. Red. M. R. Mayenowa, E. Janus. Warszawa 1977.
43. E. Wąchocka, Autor i dramat. Katowice 1999.
44. M . Woźniakiewicz-Dziadosz, Fikcja mimetyczna i problem koincydencji w powieści. W zb.: Mimesis w dyskursie literackim. Red. Cz. Niedzielski, J. Speina. Toruń 1996, s. 75-87.
45. M. Woźniakiewicz-Dziadosz, Spiskowiec i emisariusz w literaturze romantycznej. W zb.: Style zachowań romantycznych: propozycje i dyskusje sympozjum, Warszawa 6-7 grudnia 1982 r. Red. M. Janion, M. Zielińska. Warszawa1986, s. 85-105.
46. A. Ziołowicz, Dramat i romantyczne „Ja". Studium podmiotowości w dramaturgii polskiej doby romantyzmu. Kraków 2002.
47. A. Ziołowicz, „Misteria polskie”. Z problemów misteryjności w dramacie romantycznym i młodopolskim. Kraków 1996.
48. J. Ziomek, Powinowactwa literatury. Studia i szkice. Warszawa 1980.