Inny tytuł:

Czynniki wpływające na rozwody w miejskiej populacji kosa ; Between-season divorce rate in urban populations of Blackbird

Współtwórca:

Museum and Institute of Zoology, Polish Academy of Sciences

Wydawca:

Museum and Institute of Zoology, Polish Academy of Sciences

Miejsce wydania:

Warsaw

Opis:

pg(s) 71–78

Typ obiektu:

Czasopismo/Artykuł

Abstrakt:

The between-season divorce rate of the European Blackbird was studied in 1997–2003 in two city parks in northwest Poland. Within the population studied, 52 and 51% of pairs in each park were observed to divorce. Of the eight parameters included in the analysis, the divorce rate was found to depend on marriage training and the time of territory acquisition. Territory quality, breeding success, synchrony in territory acquisition, age and size of the partners were unimportant. 19.5% of pairs with marriage training were observed to divorce, whereas 65.5% of pairs without marriage training did so. Birds acquiring their territories earlier divorced their partners significantly less frequently than those acquiring a territory at a later date. During the first post-divorce breeding season, young males that stayed in the park started breeding earlier than in the preceding year; old males started breeding later, whereas the difference was not significant in young or old females. Regardless of their age, the divorced birds showed a reduced number of fledglings raised with a new partner. The reduced breeding success may be a result of poor adaptation to increased pressure from predators. Similar divorce rates in pairs with and without breeding success and the rarer divorces among pairs claiming their territories earlier strongly support the habitat-mediated hypothesis. However, the more frequent desertion of poor territories by females, as well as differences found between older males and females in the timing of the onset of breeding before and after divorce, indicate that an individual may choose divorce to maximize fitness.

Bibliografia:

W latach 1997–2003 w dwóch parkach Szczecina badano częstotliwość rozwodów miejskiej populacji kosa. Stwierdzono, że w parku Z 43%, a w parku K 60% zmian partnera jest spowodowanych jego zniknięciem (Tab. 1). Wśród par, które przeżyły do następnego sezonu częstotliwość rozwodów wynosiła 52% w parku Z i 51% w parku K (Tab. 2). Spośród ośmiu analizowanych parametrów, częstotliwość rozwodów zależała od stażu małżeńskiego i czasu zajęcia terytorium (Tab. 3). Wśród par ze stażem małżeńskim rozwodziło się 19.5%, natomiast wśród par bez stażu 65.5%. Ptaki, które zajmowały terytoria szybciej rozwodziły się rzadziej od ptaków, które zajmowały terytoria później. Nie stwierdzono zależności między miejscem zimowania danej pary w grudniu i styczniu, a częstotliwością rozwodów. Istotna zależność w lutym wynika z wcześniejszego powrotu danej pary w terytorium lęgowe w porównaniu do par, które się rozwiodły (Tab. 4). Stwierdzono, że samice częściej niż samce porzucają terytoria gorszej jakości (Tab. 5). W przeciwieństwie do populacji badanych w Anglii i Niemczech nie stwierdzono zależności między częstotliwością rozwodów, a sukcesem lęgowym czy też jakością terytorium danej pary w poprzednim sezonie lęgowym. Bez względu na wiek i płeć ptaki rozwiedzione miały niższy sukces lęgowy z nowym partnerem (Tab. 6). W czasie pierwszego sezonu lęgowego po rozwodzie młode samce (w 3 r.) przystępowały do lęgów szybciej niż w poprzednim sezonie lęgowym, natomiast stare samce przystępowały do lęgów później. W przypadku samic różnice te nie były istotne statystycznie (Tab. 7). Stwierdzono różnice w terminie zajęcia terytorium między ptakami, które zachowały poprzedniego partnera i terytorium, wdowcami, którzy zajmowali te same terytoria jak w poprzednim roku oraz ptakami rozwiedzionymi, które zachowały te same terytorium i które zmieniły terytorium. Jednakże brak różnic między parami stałymi i wdowcami wskazuje, że wcześniejsze zajęcie terytorium przez kosy mające tego samego partnera nie wynika z większych możliwości pary ptaków do obrony tego terytorium. Zmniejszenie się sukcesu lęgowego rozwodników może być efektem słabego przystosowania się tej populacji do wzrastającej presji drapieżników. Podobna częstotliwość rozwodów wśród par które wyprowadziły pisklęta i które straciły wszystkie lęgi oraz rzadsze rozwody par, które zajmują swoje terytoria wcześniej są zgodne z przewidywaniami hipotezy wpływu środowiska zewnętrznego (thehabitat-mediated hypothesis), jednakże częstsze porzucanie gorszych terytoriów przez samice i różnice stwierdzone między starymi samcami i samicami w terminie przystąpienia do lęgu przed i po rozwodzie wskazują na ptaki mogą również rozwodzić się gdy pojawia się możliwość znalezienia lepszej opcji (the better option hypothesis).

Czasopismo/Seria/cykl:

Acta Ornithologica

Tom:

41

Zeszyt:

1

Strona pocz.:

71

Strona końc.:

78

Szczegółowy typ zasobu:

Czasopismo

Format:

text/xml

Identyfikator zasobu:

oai:rcin.org.pl:55568 ; 10.3161/068.041.0101

Źródło:

MiIZ PAN, sygn. P.4568 ; MiIZ PAN, sygn. P.257 ; kliknij tutaj, żeby przejść

Język:

eng

Język streszczenia:

eng ; pol

Prawa:

Prawa zastrzeżone - dostęp ograniczony

Zasady wykorzystania:

Zasób chroniony prawem autorskim. Korzystanie dozwolone wyłącznie na terminalach Muzeum i Instytutu Zoologii PAN w zakresie określonym przez przepisy o dozwolonym użytku.

Digitalizacja:

Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk

Lokalizacja oryginału:

Biblioteka Muzeum i Instytutu Zoologii PAN

Dostęp:

Otwarty