Manu propria : wpis Olbrychta Karmanowskiego do "Liber amicorum" Andrzeja Lubienieckiego

Ziembiński, Janusz

doi:0029-8514

Pobierz

Tytuł: Manu propria : wpis Olbrychta Karmanowskiego do "Liber amicorum" Andrzeja Lubienieckiego

Bibliografia:

Augustyniak Urszula, Dwór i klientela Krzysztofa Radziwiłła (1585–1640). Mechanizmy patronatu, Warszawa 2001, Wydawnictwo Naukowe Semper.
Bibliografia Literatury Polskiej „Nowy Korbut”, t. 2: Piśmiennictwo staropolskie, red. R. Pollak, Warszawa 1964, PIW.
Borzęcki Kazimierz, O Olbrychcie Karmanowskim, poecie-arianinie (Zebranie znanych i kilka nowych szczegołow o życiu i twórczości), „Reformacja w Polsce”, R. 5, 1928, s. 98-102.
Brückner Aleksander, Dwa świadectwa. Szkic obyczajowy i literacki, „Biblioteka Warszawska” 1904, t. 3, s. 497-543.
Cyceron Marek Tuliusz, Leliusz o przyjaźni, przeł., oprac. i wstęp Józef Korpanty, Kraków 1992, Wydawnictwo Literackie.
Domański Juliusz, Erazm i filozofia. Studium o koncepcji filozofii Erazma z Rotterdamu, Wrocław 1973, Ossolineum.
Gajdka Krzysztof, Literatura, propaganda, służba. Ludzie pióra w otoczeniu Radziwiłłów birżańskich w pierwszej połowie XVII wieku, Warszawa 2009, Wydawnictwo Naukowe Semper.
Gajdka Krzysztof, Płatnik z pustą skrzynią. Nowe szczegóły na temat Olbrychta Karmanowskiego, „Odrodzenie i Reformacja w Polsce” 2005, 49, s. 167-180.
Garin Eugenio, Filozofia odrodzenia we Włoszech, przeł. Krzysztof Żaboklicki, Warszawa 1969, PWN.
Hieronim św., Listy, przeł. i przedm. J. Czuj, t. 1, Warszawa 1952, PAX.
Huizinga Johan, Homo ludens. Zabawa jako źródło kultury, przeł. Maria Kurecka, Witold Wirpsza, Warszawa 1985, Czytelnik.
Jarosz Adam, „Liber amicorum” Andrzeja Lubienieckiego w kręgu myśli i poezji ariańskiej, w: Studia bibliologiczne, t. 8, red. A. Jarosz, Katowice 1994, UŚ, s. 37-56.
Karmanowski Olbrycht, Wiersze i listy, wyd. Radosław Grześkowiak, Warszawa 2010, IBL.
Kotarska Jadwiga, „Jesteśmy jakby na grę persony ubrane…”. Barokowe wersje toposu ‘theatrum mundi’, w: Kotarska Jadwiga, Theatrum mundi. Ze studiów nad poezją staropolską, Gdańsk 1998, Wydawnictwo UG, s. 5-64.
Kotarska Jadwiga, Topos ‘theatrum mundi’ w poezji przełomu XVI i XVII wieku, w: Przełom wieków XVI i XVII w literaturze i kulturze polskiej, red. Barbara Otwinowska, Janusz Pelc, Wrocław 1984, Ossolineum, s. 145-169.
Kotarski Edmund, O imionnikach XVI i XVII wieku, w: Staropolska kultura rękopisu, red. Hanna Dziechcińska, Warszawa 1990, IBL, s. 103-108.
Lubieniecki Andrzej, Poloneutychia, oprac. A. Linda, M. Maciejewska, J. Tazbir, Z. Zawadzki, PWN, Warszawa-Łódź 1982.
Malanowicz Stanisław, Zabudowa miasta Rakowa w XVII i XVIII wieku, w: Raków – ognisko arianizmu, red. Stanisław Cynarski, Kraków 1968, PWN.
Morsztyn (Morstin) Jan Andrzej, Wybór poezji, oprac. Wiktor Weintraub, Wrocław 1988, Ossolineum.
Nowicka-Jeżowa Alina, Pieśni czasu śmierci. Studium z historii duchowości XVI i XVII wieku, Lublin 1992. Towarzystwo Naukowe KUL.
Pietrzyk Zdzisław, Wypisy Stanisława Kota do dziejow Rakowa, „Odrodzenie i Reformacja w Polsce” 1987, 32, s. 141-206.
Rejestr poborowy województwa lubelskiego (powiat lubelski i urzędowski z r. 1626, Ziemia łukowska z r. 1620), oprac. Jan Kolasa, Kamila Szuster, red. Stefan Inglot, Wrocław 1957, WTN.
Strzelecki Adam, Udział i rola różnowierstwa w rokoszu Zebrzydowskiego (1606-1607), „Reformacja w Polsce”, 1936, s. 105-184.
Szczotka Stanisław, Synody arian polskich. Od założenia Rakowa do wygnania z kraju (1569-1662), „Reformacja w Polsce”, 1935-1936, s. 21-100.
Tazbir Janusz, Stando Lubentius Moriar. Biografia Stanisława Lubienieckiego, Iskry, Warszawa 2003.
Tync Stanisław, Wyższa szkoła braci polskich w Rakowie. Zarys jej dziejów (1602-1638), w: Studia nad arianizmem, red. Ludwik Chmaj, PWN, Warszawa 1959, s. 331-389.
Włodarski Maciej, „Ars moriendi” w literaturze polskiej XV i XVI w., Universitas, Kraków 1987.
Ziembiński Janusz, „Łódź wiary prawdziwej”. Wyznaniowe oblicze „Pieśni pokutnych” Olbrychta Karmanowskiego, „Odrodzenie i Reformacja w Polsce”, 2012, 56, s. 61-88.
Ziembiński Janusz, Kawalerowie z rożnego kruszcu. Olbrychta Karmanowskiego „recenzja” polskiego Gofreda, „Barok” 16, 2, s. 115-130.