Inny tytuł:

Fragmenta Faunistica, vol. 51, no. 2 ; Butterflies of the Kampinos N. P. ; Motyle dzienne (Papilionoidea i Hesperioidea) Kampinoskiego Parku Narodowego

Współtwórca:

Polska Akademia Nauk. Muzeum i Instytut Zoologii

Wydawca:

Museum and Institute of Zoology, PAS

Miejsce wydania:

Warszawa

Opis:

Bibliogr. s. 116-117 ; S. 107-118 : il. ; 25 cm ; Streszcz. pol. Nazwy taksonów również łac.

Typ obiektu:

Czasopismo/Artykuł

Abstrakt:

Kampinoski Park Narodowy jest drugim pod względem wielkości obszarem chronionym w Polsce i stąd ważną ostoją różnorodności biologicznej w skali kraju i Mazowsza. Pomimo sąsiedztwa warszawskiego ośrodka akademickiego, pozostaje jednak terenem słabo zbadanym pod względem fauny bezkręgowców, czego przykładem mogły być przez długi czas motyle dzienne (Papilionoidea i Hesperioidea). Wschodnie części parku były eksplorowane przez Patryna (1947), który włączył dane dotyczące 40 gatunków do spisu motyli zebranych w okolicach Warszawy. Natomiast, analizując informacje zawarte w „Atlasie rozmieszczenia motyli dziennych w Polsce 1986-1995” można wysnuć wniosek o stwierdzeniu 54 gatunków w kwadratach UTM (10 x 10 km) pokrywających się z terenem Puszczy Kampinoskiej (Buszko 1997).W czasie badań inwentaryzacyjnych prowadzonych w latach 2005-2008 obejmujących 9 puszczańskich kwadratów siatki UTM, stwierdziliśmy obecność 80 gatunków tj. 81,6% motyli dziennych woj. mazowieckiego oraz połowę krajowej fauny tej grupy. W sumie z terenu Parku wykazano do tej pory 89 gatunków. Szereg gatunków kserotermofilnych prawdopodobnie wyginęło w ostatnich dekadach tj. Colias myrmidone (Esp.), Pseudophilotes vicrama (Moore), Melitaea aurelia Nick., Hipparchia statilinus (Hufn.), H. alcyone (Den. et Schiff.) lub też jest zagrożona wyginięciem w skali Parku lub regionu jak Maculinea arion (L.) i Melitaea didyma (Esp.) z powodu zalesiania lub naturalnej sukcesji. Fauna motyli higrofilnych generalnie mniej ucierpiała pod wpływem ostatnich zmian użytkowania, ale konieczne są działania mające na celu powstrzymanie obserwowanej degradacji ich siedlisk. Lycaena dispar (Haw.), Maculinea teleius (Bgstr.) i M. alcon (Den. et Schiff.) są wciąż relatywnie rozprzestrzenione ale L. helle (Den. et Schiff.) i Euphydryas aurinia (Rott.) zostały znalezione tylko na pojedynczych stanowiskach. Z kolei M. nausithous (Bgstr.) był obserwowany tylko w 2005 r. i nie można wykluczyć, że byliśmy świadkami jego zniknięcia z terenu KPN. Spośród gatunków znalezionych w czasie ostatniej inwentaryzacji 7 figuruje w Europejskiej Czerwonej Księdze Motyli (van Swaay & Warren 1999), 15 na Polskiej Czerwonej Liście Zwierząt Ginących i Zagrożonych (Buszko i Nowacki 2002), a 8 znajduje się pod ochrona prawną w naszym kraju. W związku z tym Puszcza Kampinoska powinna naszym zdaniem dołączyć do 16 polskich Obszarów o Znaczeniu Pierwszorzędnym dla Motyli (Prime Butterfly Areas) (Buszko 2003).

Czasopismo/Seria/cykl:

Fragmenta Faunistica

Tom:

51

Zeszyt:

2

Strona pocz.:

107

Strona końc.:

118

Szczegółowy typ zasobu:

Artykuł

Format:

application/pdf

Identyfikator zasobu:

oai:rcin.org.pl:45104 ; 10.3161/00159301FF2008.51.2.107

Źródło:

MiIZ PAN, sygn. patrz sygn. czas. P. 256 vol. 51 no. 2 ; MiIZ PAN, sygn. patrz sygn. czas. P. 4664 vol. 51 no. 2 ; kliknij tutaj, żeby przejść

Język:

eng

Język streszczenia:

eng ; pol

Prawa:

Prawa zastrzeżone - dostęp nieograniczony

Zasady wykorzystania:

Zasób chroniony prawem autorskim. Korzystanie dozwolone w zakresie określonym przez przepisy o dozwolonym użytku.

Digitalizacja:

Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk

Lokalizacja oryginału:

Biblioteka Muzeum i Instytutu Zoologii PAN

Dofinansowane ze środków:

Program Operacyjny Innowacyjna Gospodarka, lata 2010-2014, Priorytet 2. Infrastruktura strefy B + R ; Unia Europejska. Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego

Dostęp:

Otwarty