Twórca instytucjonalny:

Instytut Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej im. Mirosława Mossakowskiego PAN

Współtwórca:

Strosznajder, Robert Piotr (Promotor)

Miejsce wydania:

Warszawa

Uzyskany tytuł:

doktor

Stopień studiów:

2

Dyscyplina :

nauki medyczne

Instytucja nadająca tytuł:

Instytut Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej im. M. Mossakowskiego PAN

Abstrakt:

Celem rozprawy było zbadanie wpływu modulatorów receptorów dla sfingozyno-1-fosforanu (S1PR) na zmiany na poziomie transkrypcyjnym i translacyjnym wybranych białek zaangażowanych w: przekaźnictwo synaptyczne, apoptozę, proces zapalny oraz ścieżkę prożyciową zależną od kinazy AKT w doświadczalnych modelach choroby Alzheimera. Badania in vivo prowadzono na 3- i 12-miesięcznych (3M i 12M) myszach szczepu FVB-Tg z mutacją londyńską w genie dla APP (APP+) oraz myszach bez transgenu (APP-), którym przez 14 dni podawano i.p. FTY720 (1 mg/kg m.c.) lub 0,9% NaCl. Analizie poddano korę mózgu i hipokamp, w których badano białka presynaptyczne, ścieżkę prożyciową zależną od kinazy AKT i fosforylację białka Tau. Wykazano obniżenie ekspresji Vamp1 w korze mózgu w obu grupach wiekowych oraz w hipokampie myszy 3M APP+. Zaobserwowano obniżoną ekspresję Stxa1, Snap25, Syt1, Cplx1 i Nrxn1 w hipokampie myszy 12M APP+. Obniżony poziom mRNA Nrxn1 stwierdzono również w korze myszy 12M APP+, a niższą ekspresję Syt1 w hipokampie 3M APP+. Wzrost poziomu immunoreaktywności SYP i SYT zaobserwowano w korze mózgu myszy 3M APP+. Podanie FTY720 zwierzętom 12M APP+ zwiększało obniżoną ekspresję Stx1a, Snap25, Cplx1 i Nrxn1 w hipokampie oraz Vamp1 w korze mózgu. Zmiany w stosunku formy ufosforylowanej do całkowitej AKT odnotowano w hipokampie – obniżenie u myszy 3M APP+ i wzrost u 12M APP+ . W hipokampie zwierząt 12M APP+ stwierdzono wzrost ufosforylowania kinazy GSK-3β oraz białka Tau na serynie 416. Podanie FTY720 nie miało istotnego wpływu na zaobserwowane zmiany. Badania in vitro prowadzono na mysich liniach komórkowych neuronów hipokampa (HT22) i mikrogleju (BV2) traktowanych przez 24 h 1 μM oligomerami Aβ1-42 (Aβo). W powyższych modelach sprawdzano wpływ modulatorów S1PR: 0,1 μM ponesimodu, 1 μM CYM5541, 0,1 μM CYM50308, 0,1 μM A971432, 0,1 μM siponimodu oraz 1 nM pFTY720 na: żywotność komórek, potencjał błony mitochondrialnej oraz poziom wolnych rodników, a także na ekspresję genów kodujących S1PR, białka apoptotyczne i cytokiny prozapalne. Aβo znamiennie obniżały poziom mRNA S1pr1 w komórkach BV2, czemu przeciwdziałał A971432. Obniżenie ekspresji S1pr4 stwierdzono w komórkach HT22 traktowanych Aβo z CYM5541, a wzrost – w komórkach BV2 traktowanych Aβo z pFTY720 i siponimodem. Aβo znamiennie obniżały potencjał błony mitochondrialnej oraz żywotność komórek, a badane modulatory w zastosowanych stężeniach nie miały wpływu na zaobserwowane zmiany. W linii BV2 Aβo wywołały obniżenie ekspresji Bad, czemu nie przeciwdziałały badane modulatory. Podanie Aβo wraz z ponesimodem, CYM5541 i CYM50308 powodowało wzrost ekspresji Bax w komórkach BV2. W obu liniach komórkowych po podaniu Aβo stwierdzono obniżoną ekspresję Bcl2, która w komórkach HT22 została przywrócona do wartości kontrolnych po zastosowaniu CYM50308 i A971432. W linii BV2 traktowanej Aβo stwierdzono wzrost ekspresji Il1b, potęgowany przez większość badanych modulatorów, oraz wzrost ekspresji Tnf. W komórkach HT22, wzrost poziomu mRNA Il1b wywołało podanie Aβo z siponimodem, a wzrost ekspresji Tnf – podanie Aβo z ponesimodem. W obu badanych liniach komórkowych stwierdzono wywołany działaniem Aβo wzrost poziomu mRNA Il6, który w komórkach HT22 został obniżony po podaniu pFTY720, a także obniżenie ekspresji Il18, na które nie miały istotnego wpływu badane modulatory S1PR. Wyniki badań in vivo wskazują, że wpływ mutacji londyńskiej w genie dla APP zależy od struktury mózgu oraz wieku zwierząt i może być widoczny na poziomie transkrypcyjnym lub na poziomie modyfikacji potranslacyjnych. Stwierdzono również zależną od wieku skuteczność fingolimodu w ograniczaniu niekorzystnych zmian w ekspresji genów kodujących białka presynaptyczne Wyniki badań in vitro wskazują na niekorzystne działanie Aβo na ekspresję genów dla białek apoptotycznych, cytokin prozapalnych i funkcjonowanie mitochondriów oraz że wpływ modulacji S1PR w toksyczności Aβo może różnić się w zależności od linii komórkowej.

Format:

pdf

Identyfikator zasobu:

oai:rcin.org.pl:240104

Źródło:

IMDiK PAN, sygn. ZS 430 ; kliknij tutaj, żeby przejść

Język:

pol

Język streszczenia:

eng

Prawa:

Licencja Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0

Zasady wykorzystania:

Zasób chroniony prawem autorskim. [CC BY 4.0 Międzynarodowe] Korzystanie dozwolone zgodnie z licencją Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0, której pełne postanowienia dostępne są pod adresem: ; -

Digitalizacja:

Instytut Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej im. M. Mossakowskiego Polskiej Akademii Nauk

Lokalizacja oryginału:

Biblioteka Instytutu Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej im. M. Mossakowskiego PAN

Dofinansowane ze środków:

Program Operacyjny Polska Cyfrowa, lata 2014-2020, Działanie 2.3 : Cyfrowa dostępność i użyteczność sektora publicznego; środki z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz współfinansowania krajowego z budżetu państwa

Dostęp:

Otwarty