Przestrzenie ziemskich rozkoszy oraz pokuty św. Marii Magdaleny w hagiografii i homiletyce dawnej Polski

Golan, Marzena

doi:10.18276/me.2017.2-03

Skip to main menu
Skip to search engine
Skip to content
Skip to footer

Download

Title: Przestrzenie ziemskich rozkoszy oraz pokuty św. Marii Magdaleny w hagiografii i homiletyce dawnej Polski

References:

1. Adamiak, E. (1993) Maria z Magdali. Więź, 1, 78–86.
2. Bachelard, G. (1983). Waters and Dreams. An Essay on the Imagination of Matter. Trans. E. R. Farrell. Dallas: The Dallas Institute.
3. Balsam, K. (1764). Kazania na święta całego roku. T. 2. Poznań: Drukarnia J.K.M. Societatis Iesu. Biblia w przekładzie księdza Jakuba Wujka z 1599 r. (1999). Wyd. J. Frankowski. Warszawa: Vacatio.
4. Bartnik, C. (1996). Maria Magdalena jako „Apostola Aspotolorum”. Roczniki Teologiczne, 43 (2), 183–190.
5. Bietenholz, P., Deutscher, T. (1995). Contemporaries of Erasmus: A Biographical Register of the Renaissance and Reformation. T. 3. Toronto: University of Toronto Press.
6. Bortkiewicz, P. (2000). Praktyki pokutne w Kościele. Zarys wybranych problemów. W: Odkrywanie drogi pokuty. Sympozjum o pokucie i pojednaniu (s. 65–90). Zebrał i oprac. P. Bortkiewicz. Warszawa: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
7. Bouyer, L. (1982). Wprowadzenie do życia duchowego. Zarys teologii ascetycznej i mistycznej. Przeł. L. Rutowska. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX.
8. Brown, J. (1862). Biblioteka pisarzów assystencyi polskiej Towarzystwa Jezusowego […]. Tłum. W. Kiejnowski. Poznań: Ludwik Merzbach.
9. Burnet, R. (2005). Maria Magdalena. Od skruszonej grzesznicy do oblubienicy Jezusa. Przeł. A. Kuryś. Poznań: Wydawnictwo Polskiej Prowincji Dominikanów „W Drodze”.
10. Drozd, K. (2003). Śmierć i pogrzeb Chrystusa w ewangeliach apokryficznych. Opole: Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego.
11. Ehrman, B. (2010). Naśladowcy Jezusa: prawda i fałsz – Piotr, Paweł i Maria Magdalena. Przeł. P. Hejmej. Warszawa: Wydawnictwo Demart.
12. Estreicher, K. (1905). Bibliografia polska. Cz. 3: Stulecie XV–XVIII w układzie abecadłowym, t. IX. Kraków: Drukarnia Uniwersytetu Krakowskiego.
13. Fischerówna, R. (1931). Samuel Twardowski jako poeta barokowy. Kraków: Skład Główny Kasy im. J. Mianowskiego.
14. Forstner, D. (1990). Świat symboliki chrześcijańskiej. Przeł. i oprac. W. Zakrzewska, P. Pachciarek, R. Turzyński, wyb. ilustracji i komentarz T. Łozińska. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax.
15. Fros, H., Sowa, F. (2002). Twoje imię. Przewodnik onomastyczno-hagiograficzny. Kraków: Wydawnictwo WAM.
16. Górecki, E. (1976). Praktyka pokutna Kościoła według Ksiąg penitencjarnych od VII do IX wieku. Colloquium Salutis, 8, 287–296.
17. Gruszecki, H. (1748). Cel sapieżyńskiej strzały – Boga chwała, świętych honor, ludzki pożytek przy corocznym życzliwej propensyi popisie albo kazania na święta różne. Poznań: Drukarnia Akademicka.
18. Grzegorz I Wielki (1969). Homilie na Ewangelie. Przeł. W. Szołdrski, wstęp J.S. Bojarski, oprac. M. Maliński. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej.
19. Hanusiewicz, M. (1998). Święte i zmysłowe w poezji religijnej polskiego baroku. Lublin: Redakcja Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
20. Haskins, S. (1993). Mary Magdalen: Myth and Metaphor. New York: Riverhead Books.
21. Heyducki, W. (1876). Maryja Magdalena podług ewangelii i tradycji. Poznań: drukarnia W. Simona. Hozakowski, W. (1925). Maria Magdalena w Ewangeljach. Lwów: Drukarnia Towarzystwa „Bibljoteka Religijna”.
22. Hryniewicz, W. (1974). Człowiek istota otwarta na uczestnictwa Boga. W: R. Forycki (red.), Być człowiekiem (s. 238–239). Poznań: Pallottinum.
23. Hubaczek, K. (2010). Bóg a zło. Problematyka teodycealna w filozofii analitycznej. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
24. Jansen, K. (2000). The Making of the Magdalene. Preaching and Popular Devotion in the Later Middle Ages. Princeton: Princeton University Press.
25. Jezierski, J., Parzych-Blakiewicz, K., Rabczyński, P. (red.) (2015). Św. Maria Magdalena w wierze, pobożności, teologii i sztuce – dawniej i dziś. Perspektywa uniwersalna i regionalna. Olsztyn: Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne.
26. Kapuścińska, A. (2006). Symbolika lustra w pismach łacińskich Ojców Kościoła. Źródła – inspiracje – idee. W: A. Borkowski, E. Borkowska, M. Burta (red.), Lustro (zwierciadło) w literaturze i kulturze. Rozprawy – szkice – eseje (s. 11–19). Siedlce: Instytut Filologii Polskiej Akademii Podlaskiej: Towarzystwo Literackie im. Adama Mickiewicza. Oddział Siedlecki.
27. Kelen, J. (2009a). Kobiety w Biblii. Dziewice, małżonki, buntowniczki, uwodzicielki, prorokinie, nierządnice. Przeł. P. Wrzosek. Warszawa: Bauer-Weltbild Media.
28. Kelen, J. (2009b). Siedem twarzy Marii Magdaleny. Przeł. P. Wrzosek. Warszawa: Bauer-Weltbild Media.
29. Kobielus, S. (2002). Bestiarium chrześcijańskie. Zwierzęta w symbolice i interpretacji: starożytność i średniowiecze. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax.
30. Kowalicki, F. (1725). Kaznodzieja odświętny abo kazania doroczne na dni świętych Bożych [...]. Sandomierz: Drukarnia I.K.M. Collegium Societatis Iesu.
31. Kwinta, K. (1779). Romans zbawienny albo opisanie życia świętej Maryi Magdaleny [...]. Berdyczów: Drukarnia Fortecy Nayśw. Maryi Panny.
32. Krawiecka, E. (1995). Jawnogrzesznica i święta. W kręgu tematu Marii Magdaleny w literaturze i sztuce wieków średnich. W: A. Gąsiorowski (red.), Kobieta w kulturze średniowiecznej Europy (s. 171–180). Poznań: Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk.
33. Krawiecka, E. (1997). Jasna ciemnego świata pochodnia. Z dziejów kultu Świętej Marii Magdaleny. Poznań: Kapituła Kolegiacka.
34. Krawiecka, E. (2006). Staropolskie portrety św. Marii Magdaleny. Poznań: Poznańskie Studia Polonistyczne.
35. Krawiecka, E. (2007). Grzesznica i święta – postać Marii Magdaleny w kazaniach ks. Stefana Ponińskiego SJ. W: D. Kowalska (red.), Pogranicza. Materiały z konferencji, 8–10 maja 2006 r. (s. 347–357). Łódź: Archidiecezjalne Wydawnictwo Łódzkie.
36. Krawiecka, E. (2009). Postać św. Marii Magdaleny w staropolskim kaznodziejstwie wobec tradycji apokryficznych. W: G. Minczew, M. Skowronek, I. Petrov (red.), Biblia Slavorum Apocryphorum. Novum Testamentum (s. 77–91). Łódź: Piktor.
37. Kuran, M. (2011). Święta Maria Magdalena w prozie XVII wieku. W: K. Płachcińska, M. Bauer (red.), Proza staropolska (s. 437–444). Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
38. Langkammer, H. (1989). Apokryfy Nowego Testamentu. Katowice: Księgarnia św. Jacka.
39. Lefèvre d’Étaples, J. (1518). De Maria Magdalena et triduo Christi disceptatio, concionatoribus verbi Divini adprime utilis. Hagenoae: off. Thomas Anshelm Badensis.
40. Makara, J. (1947). Maria z Magdali i Maria z Betanii. Problem egzegetyczny. Ateneum Kapłańskie, 47, 299–305.
41. Morsztyn, H. (2007). Historyja ucieszna o królewnie Banialuce. Wyd. R. Grześkowiak. Warszawa: Instytut Badań Literackich PAN – Stowarzyszenie „Pro Cultura Litteraria”.
42. Muchowski, M. (1739). Żniwo złote z wybranego cnót ziarna albo kazania na uroczystości świętych niebieskich [...]. Sandomierz: Drukarnia J.K.M. Societatis Iesu.
43. Ossowska, M. (2000). Ethos rycerski i jego odmiany. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
44. Pięcińska, A. (2005). Apokryficzna i ikonograficzna tradycja ukazywania św. Marii Magdaleny i jej przejawy w tekstach kultury popularnej. W: K. Janoszek, J. Miturska-Bojanowska, A. Szunkowa, B. Rodziewicz (red.), Homo communicans II: Czełowiek w prostranstwie mieżdukulturnoj komunikacji (s. 190–196). Szczecin: GRAFFORM.
45. Poniński, S. (1723). Pokuta Świętej Maryi Magdaleny kazaniami przez całą jej świętą oktawę. Poznań: Drukarnia J.K.M. Collegium Societatis Iesu.
46. Rousset, J. (1953). La littérature de l`âge baroque en France. Circe et le Paon. Paris: Librairie José Corti.
47. Salezjusz, F. (1693). Kazania na niektóre święta i niedziele. [...] Niegdy przez zakonnice Nawiedzenia Najświętszej Panny klasztoru warszawskiego z francuskiego języka na polski przetłumaczone. Warszawa: Drukarnia Collegium Scholarum Piarum.
48. Sierakowski, W. (1799). Historyja kościelna, czyli zbiór żywotów Świętych Pańskich w okręgu roku, na którego czele życie Jezusa Chrystusa, Oblubieńca Kościoła świętego, jako też święta ruchome [...]. T. 1: Życie Jezusa. Kraków: drukarnia Akademii Krakowskiej.
49. Skarga, P. (1610). Żywoty Świętych Starego i Nowego Zakonu, na każdy dzień przez cały rok [...]. Cz. 1. Kraków: w drukarni Andrzeja Piotrkowczyka.
50. Skrudlik, M. (1937). Maria z Magdali w Ewangelii, legendzie i sztuce. Poznań: Naczelny Instytut Akcji Katolickiej.
51. Starowieyski, M. (red.) (1986). Apokryfy Nowego Testamentu. T. 1–2: Ewangelie apokryficzne. Cz. 1. Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
52. Staszewski, J. (2000). Ikonografia pokuty na przykładzie przedstawień Marii Magdaleny Pokutnicy. W: Odkrywanie drogi pokuty. Sympozjum o pokucie i pojednaniu (s. 47–65). Zebrał i oprac. P. Bortkiewicz. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
53. Szyrma, A. (1719). Dni skarbowe do skarbu wiecznego Króla należące, dni świątecznymi kazaniami rozgłoszone [...]. Wilno: Drukarnia Akademicka Societatis Iesu.
54. Śnieciński, M. (1998). Od Ewy do Marii Magdaleny. Szkice o kobietach w Biblii. Wrocław: Astrum.
55. Tresidder, J. (2005). Słownik symboli. Ilustrowany przewodnik po tradycyjnych wyrażeniach obrazowych, znakach ikonicznych i emblematach. Przeł. B. Stokłosa. Warszawa: Wydawnictwo RM.
56. Twardowski, S. (2002). Pałac Leszczyński. Wyd. R. Krzywy. Warszawa: Instytut Badań Literackich PAN.
57. Twardowski, S. (2006). Nadobna Paskwalina. Oprac. J. Okoń. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
58. Voragine, J. de. (2000). Złota legenda. Wybór. Przeł. J. Pleziowa, wyb., wstęp i przypisy M. Plezia. Warszawa: Prószyński i S-ka.
59. Wallis, M. (1956). Dzieje zwierciadła i jego rola w różnych dziedzinach kultury. Łódź–Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
60. Wierzbicka, B. (2011). O zwierzętach rodem z Biblii w polskich XVI-wiecznych romansach rycerskich. Rocznik Teologii Katolickiej, 10, 175–192.
61. Włodarski, M. (2012). Świat średniowieczny w zwierciadle romansu. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
62. Wujkowski, J. (1923). Żarliwa głosu apostolskiego odnowa, to jest kazania na wszystkie święta roczne duchem apostolskim miane i łatwym sposobem do pojęcia i wymownie napisane. Warszawa: Drukarnia Collegium Scholarum Piarum.