Współtwórca:

Ziemińska, Elżbieta (Promotor)

Wydawca:

Instytut Medycyny Doswiadczalnej i Klinicznej im. Miroslawa Mossakowskiego PAN

Miejsce wydania:

Warszawa

Opis:

Bibliogr. na str. 132-158 ; 158s.: tabl., wykr., fotogr. ; 30cm

Uzyskany tytuł:

doktor

Stopień studiów:

2

Dyscyplina :

biologia medyczna

Abstrakt:

Tetrabromobisfenol A (TBBPA) jest bromowanym opóźniaczem spalania powszechnie stosowanym w przemyśle przy produkcji urządzeń elektrycznych, tekstyliów, mebli, wyposażania samochodów i samolotów, a także budownictwie. Pomimo zapewnień technologów, że TBBPA jest związkiem trwale wiążącym się z produktem i przez to bezpiecznym, wykazano jego obecność w środowisku, a także w próbkach tkanek i płynów ustrojowych człowieka i zwierząt. Hydrofobowość i wysoka lipofilność TBBPA ułatwia pokonywanie błon i barier biologicznych i wnikanie do narządów i komórek. Ekspozycja na TBBPA może następować drogą oddechową, przez kurz, oraz pokarmową, przez zanieczyszczoną wodę i żywność. Badania wykazały zależne od stężenia TBBPA zjawiska; [Ca2+]i, indukcję stresu oksydacyjnego, którego wskaźnikami były wzrost produkcji wolnych rodników tlenowych (ROS), oraz spadek stężenia glutationu (GSH) i aktywność katalazy, a także depolaryzację mitochondriów w CGC. Zahamowanie wzrostu [Ca2+]i przez podanie antagonistów NMDAR i receptorów rianodynowych (RyR) zapobiegło wywołanej przez 10 µM TBBPA indukcji stresu i depolaryzacji mitochondriów, natomiast te efekty indukowane przez 25 µM były tylko częściowo hamowane Te wyniki po raz pierwszy bezpośrednio udowodniły , że wzrost [ Ca2+]i, zachodzący za pośrednictwem NMDAR i receptorów rainodynowych (RyR), odgrywa kluczową i pierwotną rolę w patogenezie indukowanego przez TBBPA stresu oksydacyjnego przez 25 µM TBBPA. Dalsze eksperymenty po raz pierwszy ujawniły, że TBBPA obniża potencjał błonowy neuronów, co więcej, w tym zjawisku biorą udział zarówno jonotropowe receptory glutaminianu (NMDAR I AMPAR), jak i kanały sodowe bramkowane napięciem. Ta ostatnia informacja daje podstawy dla hipotezy, że depolaryzacja CGC eksponowanych na TBBPA, jeśli jest po części zjawiskiem pierwotnym, może sprzyjać aktywacji kanału NMDAR przez zniesienie bloku magnezowego. Testowana była także hipoteza, że aktywacja NMDAR w CGC eksponowanych na TBBPA może być wynikiem zahamowania pobierania zwrotnego glutaminianu, co [prowadzi do wzrostu jego stężenia w środowisku zewnątrzkomórkowym. Wyniki badań niniejszej pracy, wskazują na decydujący udział ekscytotoksyczności w mechanizmach działania TBBPA na CGC w hodowli pierwotnej. Kluczową rolę tych złożonych i wzajemnie na siebie działających mechanizmach komórkowych odgrywa wzrost [Ca2+]i w którym pośredniczą NMDAR i RyR ], prowadzący do indukcji stresu oksydacyjnego i deenergizacji mitochondriów. Elementem zewnątrzkomórkowym tego mechanizmu domykającym błędne koło ekscytotoksyczności jest wzrost stężenia endogennego glutaminianu, prowadzący do aktywacji NMDAR i AMPAR.

Czasopismo/Seria/cykl:

Prace doktorskie

Szczegółowy typ zasobu:

Praca doktorska

Identyfikator zasobu:

oai:rcin.org.pl:146303

Źródło:

IMDiK PAN, sygn. ZS 402 ; kliknij tutaj, żeby przejść

Język:

pol

Prawa:

Licencja Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0

Zasady wykorzystania:

Zasób chroniony prawem autorskim. [CC BY 4.0 Międzynarodowe] Korzystanie dozwolone zgodnie z licencją Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0, której pełne postanowienia dostępne są pod adresem: ; -

Digitalizacja:

Instytut Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej im. M. Mossakowskiego Polskiej Akademii Nauk

Lokalizacja oryginału:

Biblioteka Instytutu Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej im. M. Mossakowskiego PAN

Dofinansowane ze środków:

Program Operacyjny Polska Cyfrowa, lata 2014-2020, Działanie 2.3 : Cyfrowa dostępność i użyteczność sektora publicznego; środki z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz współfinansowania krajowego z budżetu państwa

Dostęp:

Otwarty