„Z okna na którymś piętrze ta aria Mozarta” – wiersz z muzycznym akcentem

Reimann, Aleksandra

doi:0031-0514

- ris
- BibTeX
- EndNote
- Csv

„Z okna na którymś piętrze ta aria Mozarta” – wiersz z muzycznym akcentem Reimann, Aleksandra

Object structure

„Z okna na którymś piętrze ta aria Mozarta” – wiersz z muzycznym akcentem

Pamiętnik Literacki Z. 3 (2011)

Reimann, Aleksandra

Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk

Warszawa

2011

Streszcz. ang. ; Zadanie finansowane przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego w ramach programu Działalność upowszechniająca naukę 2016-2018: "Pamiętnik Literacki" – zwiększenie potencjału naukowego, poziomu umiędzynarodowienia i stopnia oddziaływania pisma przez efektywne upowszechnianie w Internecie

Czasopismo/Artykuł

Barańczak, Stanisław ; poezja

1. E. Balcerzan, W stronę genologii multimedialnej. W zb.: Genologia dzisiaj. Red. W. Bolecki, I. Opacki. Warszawa 2000.
2. S. Barańczak, „Poezja musi być wieczną czujnością”. Rozmowa z Piotrem Wierzchowskim. W: Zaufać nieufności. Osiem rozmów o sensie poezji 1990–1992. Red. K. Biedrzycki. Kraków 1993, s. 59.
3. S. Barańczak, Z okna na którymś piętrze ta aria Mozarta. W: Chirurgiczna precyzja. Elegie i piosenki z lat 1995–1997. Kraków 1998, s. 9.
4. S. Barańczak, „Zemsta ręki śmiertelnej”. W: Tablica z Macondo. Londyn 1990.
5. S. Barańczak, M. Weiss-Grzesiński, rozmowa. W: W. A. Mozart, Wesele Figara. Opera w 4 aktach. Libretto, według P. Beaumarchais’ego, L. da Ponte. Reżyseria M. Weiss-Grzesiński. Program Teatru Wielkiego im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu, s. 11. (Premiera: 21 X 1995.).
6. K. Biedrzycki, Miasto. W: Świat poezji Stanisława Barańczaka. Kraków 1995.
7. K. Biedrzycki, Skalpel poety. „Znak” 1998, nr 7.
8. M. Bristiger, Związki muzyki ze słowem. Kraków 1986.
9. M. Bristiger, rozmowa z M. Dziewulską, P. Kłoczowskim i G. Michalskim. W: Mozart Barańczaka. „Zeszyty Literackie” 1999, nr 3, s. 160.
10. T. Brodniewicz, Intryga z Barańczakiem. „Gazeta Wielkopolska”. Dodatek do „Gazety Wyborczej” 1995, nr 248.
11. C. Cavanagh, wypowiedź w: O „Chirurgicznej precyzji” Stanisława Barańczaka. „Zeszyty Literackie” 1999, nr 65, s. 155 (przeł. E. Kulik-Bielińska).
12. J. Chomiński, Formy muzyczne. T. 1. Kraków 1954.
13. J. Drzewucki, Mozart przeciw mocarstwom. „Rzeczpospolita” 1998, nr 173, s. 13.
14. A. Dziadek, Anagramy Ferdynanda de Saussure’a – historia pewnej rewolucji. „Teksty Drugie” 2001, nr 6, s. 109-125.
15. A. Dziadek, Edward Balcerzan, albo: Kto tak naprawdę był PPP? W zb.: Od tematu do rematu. Przechadzki z Balcerzanem. Red. T. Mizerkiewicz, A. Stankowska. Poznań 2007.
16. A. Dziadek, Rytm i podmiot w liryce Jarosława Iwaszkiewicza i Aleksandra Wata. Katowice 1999.
17. A. Dziadek, Strategia przekładu literackiego. „Opcje” 1995, nr 112.
18. A. Einstein, Mozart. Człowiek i dzieło. Przeł. A. Rieger. Kraków 1975.
19. J. Ekiert, Bliżej muzyki. Encyklopedia. Warszawa 1994.
20. M. Głowiński, Intertekstualność, groteska, parabola. Szkice ogólne i interpretacje. Prace wybrane. T. 5. Red. R. Nycz. Kraków 2000.
21. A. Hejmej, Literackie fugi („Preludio e fughe” U. Saby i „Todesfuge” P. Celana). W: Muzyczność dzieła literackiego. Wrocław 2001.
22. A. Hejmej, Peryferyjne znaczenia muzyki („Aria: Awaria” S. Barańczaka). W zb.: Filozofia muzyki. Studia. Red. K. Guczalski. Kraków 2003.
23. A. Hejmej, Słuchać i czytać: dwa źródła jednej strategii interpretacyjnej („Podróż zimowa” S. Barańczaka). W: Muzyczność dzieła literackiego. Wrocław 2002.
24. Z. Herbert, Czas przeszły teraźniejszy. W: Mistrz z Delf i inne utwory odnalezione. Oprac. B. Toruńczyk. Współprac. H. Citko. Warszawa 2008, s. 113.
25. R. Jakobson, Podświadome modelowanie werbalne w poezji. W: W poszukiwaniu istoty języka. T. 2. Warszawa 1989, s. 142–156 (przeł. A. Tanalska).
26. B. Judkowiak, E. Nowicka, „W operze słowo jest także ważne”: Barańczakowe „Wesele Figara”. W zb.: Barańczak – poeta lector. Red. B. Judkowiak, A. Legeżyńska, B. Sienkiewicz. Poznań 1999.
27. W. Kaliszewski, Poetycka precyzja. „Więź” 1999, nr 11.
28. B. Kamiński, Zrozumieć operę. (Barańczak tłumaczy libretta operowe). „Życie Warszawy” 1995, nr 305, s. 8.
29. B. Kasprzakowa, Od filologii oka do filologii ucha na przykładzie „Karuzeli z madonnami” Mirona Białoszewskiego. W zb.: Konteksty polonistycznej edukacji. Red. M. Kwiatkowska-Ratajczak, S. Wysłouch. Poznań 1998.
30. G. Lakoff, M. Johnson, Metafory w naszym życiu. Przeł., wstęp T. P. Krzeszowski. Warszawa 1988.
31. Z. Lissa, Podstawy estetyki muzycznej. T. 1. Warszawa 1953.
32. M. P. Markowski, W języku jak w domu. Laudacja wygłoszona 14 listopada 2006 na Harvard University z okazji przyznania Stanisławowi Barańczakowi doktoratu honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. „Tygodnik Powszechny” 2006, nr 46.
33. I. Misiak, Stanisława Barańczaka dialog chirurga i demiurga. „Teksty Drugie” 2007, nr 3, s. 69-92.
34. W. A. Mozart, Wybór arii operowych na sopran. Oprac. B. Romaniszyn. Kraków 1956.
35. A. Okopień-Sławińska, Anagram. Hasło w: M. Głowiński, T. Kostkiewiczowa, A. Okopień-Sławińska, J. Sławiński, Słownik terminów literackich. Wyd. 3, poszerz. i popr. Wrocław 2000, s. 30.
36. B. Pociej, Muzyczność i metafizyka muzyki w prozie Iwaszkiewicza. W zb.: Miejsce Iwaszkiewicza – w setną rocznicę urodzin. Red. M. Bojanowska, Z. Jarosiński, H. Podgórska. Podkowa Leśna 1994.
37. A. Poprawa, „Chirurgiczna precyzja”. „Odra” 1998, nr 12, s.
38. E. Rajewska, Stanisław Barańczak – poeta i tłumacz. Poznań 2007.
39. B. Schaeffer, Dzieje muzyki. Warszawa 1983.
40. M. Stala, Ten żart na śmierć i życie. W: Przeszukiwanie czasu. Kraków 2004.
41. D. Wójcik, ABC form muzycznych. Kraków 2003.
42. S. Wysłouch, Literatura a sztuki wizualne. Warszawa 1994.
43. S. Wysłouch, Literatura i semiotyka. Warszawa 2001.
44. H. Zaworska, Nike z głową Barańczaka. „Wprost” 1999, nr 41.