"Ja: pole do przepisu". Miron Białoszewski, czyl literatura jako forma istnienia

Kunz, Tomasz

doi:0867-0633

- ris
- BibTeX
- EndNote
- Csv

"Ja: pole do przepisu". Miron Białoszewski, czyl literatura jako forma istnienia Kunz, Tomasz

Object structure

"Ja: pole do przepisu". Miron Białoszewski, czyl literatura jako forma istnienia

Teksty Drugie Nr 5 (2006)

21 cm ; Tekst pol., streszcz. ang.

Czasopismo/Artykuł

Białoszewski, Miron (1922-1983) ; "prze-pisywanie" ; poezja polska - 20 w.

1. E. Balcerzan, Czym jest nieprzekładalność – faktem praktyki translatorskiej czy zmyśleniem teoretyków?, w: Przekład artystyczny a współczesne teorie translatologiczne, red. P. Fast, Śląsk, Katowice 1998, s. 67.
2. S. Barańczak, Język poetycki Mirona Białoszewskiego, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1974, s. 124.
3. M. Białoszewski, Mówienie o pisaniu, w: tegoż Poezje wybrane, Warszawa 1978, s. 12.
4. M. Białoszewski, Obroty rzeczy, Rachunek zachciankowy, Mylne wzruszenia, Było i było. Utwory zebrane, t. 1, PIW, Warszawa 1987.
5. M. Białoszewski, Oho i inne wiersze. Utwory zebrane, t. 10, PIW, Warszawa 2000.
6. M. Białoszewski, Rozkurz. Utwory zebrane, t. 8, PIW, Warszawa 1998.
7. M. Białoszewski, Szumy, zlepy, ciągi. Utwory zebrane, t. 5, PIW, Warszawa 1989.
8. Z. Bieńkowski, Nad dziennikiem Kafki, w: F. Kafka, Dzienniki (1910-1923), przeł. J. Werter, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1961, s. VIII.
9. S. Brzozowski, Idee. Wstęp do filozofii dojrzałości dziejowej, Księgarnia Polska W. Połonieckiego, Lwów 1910, s. 338.
10. J. Chojak, Grafia a iluzja mowy potocznej, w: Pisanie Białoszewskiego, red. M. Głowiński, Z. Łapiński, Wydawnictwo IBL PAN, s. 164 i n.
11. M. Foucault, Sobąpisanie, przeł. M.P. Markowski, w: Powiedziane, napisane. Szaleństwo i literatura, wyb. i opr. T. Komendant, przeł. B. Banasiak i in., Aletheia, Warszawa 1999, s. 310-311.
12. J. Grądziel, Miron Białoszewski. „Prawo smaku rzeczy nieobecnych”, w: Literatura wobec niewyrażalnego, red. W. Bolecki, E. Kuźma, Wydawnictwo IBL PAN, Warszawa 1998, s. 270.
13. F. Kafka, Dzienniki 1910-1923 (Część pierwsza), przeł. J. Werter, Puls, Londyn 1993, s. 37.
14. M. Krysztofiak, Przekład literacki we współczesnej translatoryce, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 1996, s. 33-35.
15. M. Kundera, Nieznośna lekkość bytu, przeł. A. Holland, PIW, Warszawa 2005, s. 36-37.
16. E. Lévinas, Czas i to, co inne, przeł. J. Migasiński, Wydawnictwo KR, Warszawa 1999, s. 29-30.
17. E. Lévinas, Istniejący i istnienie, przeł. J. Margański, Homini, Kraków 2006.
18. M.P. Markowski, Czarny nurt. Gombrowicz, świat, literatura, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2004, s. 274.
19. Cz. Miłosz, Ars poetica?, w: tegoż Wiersze, t. 2, Wydawnictwo Literackie, Kraków–Wrocław 1984, s. 174.
20. A. Nasiłowska, Trzy krzesła, w: Pisanie Białoszewskiego, red. M. Głowiński, Z. Łapiński, Wydawnictwo IBL PAN, s. 198-200.
21. R. Nycz, Język modernizmu. Doświadczenie wyobcowania i jego konsekwencje, w: Język modernizmu. Prolegomena historycznoliterackie, FNP–Leopoldinum, Wrocław 1997, s. 56.
22. R. Nycz, „Szare eminencje zachwytu”. Miejsce epifanii w poetyce Mirona Białoszewskiego, w: tegoż Literatura jako trop rzeczywistości. Poetyka epifanii w nowoczesnej literaturze polskiej, Universitas, Kraków 2001, s. 223.
23. R. Nycz, Tropy „ja”. Koncepcje podmiotowości w literaturze polskiej ostatniego stulecia, w: Język modernizmu. Prolegomena historycznoliterackie, FNP–Leopoldinum, Wrocław 1997, s. 95.
24. J. Pieńkos, Przekład i tłumacz we współczesnym świecie. Aspekty lingwistyczne i pozalingwistyczne, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1993, s. 87.
25. Pisarze polscy o sztuce przekładu 1440-1974. Antologia, red., wyb., wstęp i kom. E. Balcerzan, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1977, s. 5-25.
26. Przekład artystyczny, t. 1, Problemy teorii i krytyki, red. P. Fast, Uniwersytet Śląski, Katowice 1991, s. 19-31.
27. T. Rachwał, Błaganie o początek, czyli teoria pewnej nicości translatologicznej, w: Przekład artystyczny a współczesne teorie translatologiczne, red. P. Fast, Śląsk, Katowice 1998, s. 7.
28. K. Rutkowski, Przeciw (w) literaturze. Esej o „poezji czynnej” Mirona Białoszewskiego i Edwarda Stachury, Pomorze, Bydgoszcz 1987, s. 138-142.
29. T. Różewicz, Et in Arcadia ego, w: tegoż Poezja, t. 2, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1988, s. 78.
30. A. Sandauer, Poezja rupieci, w: Samobójstwo Mitrydatesa, Czytelnik, Warszawa 1968, s. 115.
31. A. Sobolewska, Maksymalnie udana egzystencja, Wydawnictwo IBL PAN, Warszawa 1997, s. 46.
32. M. Stala, Czy Białoszewski jest poetą metafizycznym?, w: Pisanie Białoszewskiego, red. M. Głowiński, Z. Łapiński, Wydawnictwo IBL PAN, s. 103.