Water mites (Hydrachnidia, Acari) in the Lakes of the Masurian Landscape Park, Poland

Cichocka, Maria; Polska Akademia Nauk. Muzeum i Instytut Zoologii

doi:10.3161/00159301FF2005.48.1.079

- ris
- BibTeX
- EndNote
- Csv

Water mites (Hydrachnidia, Acari) in the Lakes of the Masurian Landscape Park, Poland Cichocka, MariaPolska Akademia Nauk. Muzeum i Instytut Zoologii

Object structure

Water mites (Hydrachnidia, Acari) in the Lakes of the Masurian Landscape Park, Poland

Fragmenta Faunistica, vol. 48, no. 1 ; Wodopójki (Hydrachnidia, Acari) jezior Mazurskiego Parku Krajobrazowego ; Water mites in the Lakes of the Masurian Landscape Park

Cichocka, Maria ; Polska Akademia Nauk. Muzeum i Instytut Zoologii

Museum and Institute of Zoology, PAS

Warszawa

2005

Bibliogr. s. 93-94 ; S. 79-95 : il. ; 25 cm ; Streszcz. pol. Nazwy taksonów również łac.

Czasopismo/Artykuł

Roztocze wodne -- Polska -- Mazurski Park Krajobrazowy -- wykazy faunistyczne [KABA] ; Jeziora -- Polska -- Mazurski Park Krajobrazowy [KABA] ; Jeziora -- Polska -- Mazurskie, Pojezierze [KABA] ; Hydracarina ; Hydrachnellae ; roztocze (pajęczaki) ; Acari ; Acarina ; wodopójki ; Arachnida ; pajęczaki ; Hydrachnidia

Badania nad wodopójkami jezior Mazurskiego Parku Krajobrazowego prowadzono w latach 2000 i 2001. Próby pobierano w 7 jeziorach na 11 stanowiskach. Łącznie pobrano 71 prób. Zebrany materiał obejmuje 2229 osobników, w tym 91 deutonimf. W badanych jeziorach stwierdzono występowanie 56 gatunków wodopójek. W niektórych jeziorach notowano bardzo niską liczbę gatunków od 12 do 29. Do najliczniejszych gatunków należały: Hydrodromadespiciens, Limnesia maculata, Brachypoda versicolor. Do stosunkowo często łowionych zaliczono Limnesia undulata, Piona conglobata, Hygrobates longipalpis, Unionicola minor iArrenurus albator. Wśród zebranych Hydrachnidia wyróżniono 6 elementów faunistycznych: jeziorny, eurytopowy drobnozbiornikowy, tyrfofilny, reobiontyczny i reofilny oraz gatunki astatycznej fauny wiosennej. W strukturze gatunkowej przeważa element jeziorny, a wstrukturze liczebności eurytopowy drobnozbiornikowy.Badane jeziora charakteryzują się dość niskim podobieństwem fauny. Najbardziej zbliżone faunistycznie są jeziora o charakterze dystroficznym: Klimunt i Skarp, a jezioro Majcz Wielki najbardziej odbiega faunistycznie od pozostałych jezior. Tylko w jednym z badanych jezior (Mokre) odnotowano gatunek wskaźnikowy mezotrofii – Atractides lacustris. We wszystkich występowały gatunki wskaźnikowe umiarkowanej eutrofii. Wśród nich można wyróżnić:Limnesia polonica, Atractides ovalis, Unionicola minor, Piona stjoerdalensis, P. rotundoides,Forelia spatulifera. Do jezior o najlepszej kondycji ekologicznej można zaliczyć: Majcz Wielki, Mokre, Duś. W Jeziorze Mokrym przeprowadzono analizę pionowego i siedliskowego rozmieszczenia gatunków. W miarę zwiększania się głębokości liczba osobników i różnorodność gatunkowa malała. Najwięcej wodopójek łowiono w strefie głębokości do 0,5 m. W strefie głębokości 2–3 mwyraźnie wzrasta zróżnicowanie gatunkowe. Większość gatunków reprezentowała element jeziorny. Na głębokości 4 i 5 m zaobserwowano znacznie mniej wodopójek, a na głębokości 6m odnotowano tylko 2 osobniki należące do dwóch gatunków. Poniżej 6 m nie notowano już wodopójek. Najwięcej gatunków odnotowano w siedliskach fitolitoralu porośniętym Phragmites australis i Schoenoplectus lacustris, zaś najwięcej osobników zebrano wsiedliskach dna piaszczystego nieporośniętego.Jeziora Mazurskiego Parku Krajobrazowego, na tle innych jezior Polski, charakteryzują się małym zróżnicowaniem gatunkowym, niską liczbą gatunków wskaźnikowych mezotrofii i dośćwysoką liczbą gatunków wskaźnikowych, świadczących o umiarkowanej eutrofii.

Fragmenta Faunistica