Tytuł:

Wpływ długotrwałego pobudzenia receptora NMDA w hodowanych astrocytach mysich na wybrane białka astrocytarne

Twórca:

Skowrońska, Katarzyna

Współtwórca:

Albrecht, Jan ( Promotor)

Wydawca:

Instytut Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej im. M. Mossakowskiego, PAN

Miejsce wydania:

Warszawa ; Warszawa

Data wydania/powstania:

2019

Opis:

Bibliografia zawiera 477 pozycji ; [6], 112 s.: il., wykr., fotogr. ; 24 cm

Uzyskany tytuł:

doktor

Stopień studiów:

2

Dyscyplina :

biologia medyczna

Instytucja nadająca tytuł:

Instytut Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej im. M. Mossakowskiego PAN

Temat i słowa kluczowe:

Astrocyty ; Syntetaza glutaminy ; Neuroprotekcja ; Neurotransmisja ; Ekscytotoksyczność

Abstrakt:

Rolę astrocytarnego receptora NMDA (NMDAR) w fizjologii i patologii mózgu zaczęto poznawać dopiero od bardzo niedawna. W nienijszej rozprawie doktorskiej wykazano, że krótkotrwałe traktowanie NMDA wywołało wzrost stężenia Ca2+ wewnątrzkomórkowego w astrocytach w sposób angażujacy interakcję NMDA z NMDAR, bowiem odpowiedż była blokowna prez bloker kanału receptora, MK801 , a ponadto nie wystąpiła w komórkach z wyciszoną podjednostką GluN1 NMDAR. Po raz piewszy wykazaliśmy,że NMDA powoduje wzrost wiązania [3H]-MK801 w hodowanych astrocytach. Prowadzona analiza immunocytochemiczna ujawniła błonową lokalzację podjenostki GluN1 NMDR w astrocytach. Dodatkowo użycie specyficznego siRNA dla podjenostki GluN1 NMDAR potwierdziło swoistość uzyskanego wyniku. Ekspresję podjenostki GluN1 NMDAR na poziomie białka wykazała także przeprowadzona analizę metodą Western-blot.Długotrwała ekspozycja astrocytów na NMDA obniżała ekspresję trzech specyficznych dla astrocytów białek-syntetazy glutaminy (GS), akwoporyny 4 (AQP40 oraz Kir4.1. Co więcej wykazano,że obniżanie ekspresji GS przedkłada się na zahamowanie aktywyności tego enzymu. Zniesienie zmian wywołanych przez NMDA poprzez wyciszenie podjenostki GluN1 NMDAR pozytywnie zweryfikowało specficzne oddziaływanie NMDA z NMDAR. Obniżona ekspresja GS, AQP4 i Kir4.1 zależałą od obecności Ca2+ w pożywce hodowlanej, co wskazuje, że efekt ten został wywołany na drodze jontropowej. Jednocześnie wykazano,że regulacja przez NMDAR nie jest uniwersalna dla wszystkich białek astrocytarnych; traktowanie NMDA powodowało podwyższenie ekspresji mRNA dla GLAST, nie wpływając na ekspresję mRNA dla GLT-1, oraz znacznie obniżało zdolnośź astrocytów do wychwytu D-asparginianu (niematabolizowanego analogu Glu).Fakt,że długotrwała ekspozycja astrocytów in vitro na NMDA obniżała ekspresję trzech białek astrocytarnych, krytycznych w utrzymaniu homeostazy jonowej (Kir4.1), wodnej (AQP4) i zachowaniu równowagi neuroprzekaźników (GS), dokumentuje udział astrocytarnego NMDAR w plastycznej odpowiedzi astrocytów na sygnał ekscytotoksyczny.

Czasopismo/Seria/cykl:

Prace doktorskie.

Typ zasobu:

Tekst

Szczegółowy typ zasobu:

Praca doktorska

Źródło:

IMDiK PAN, sygn. ZS 399 ; kliknij tutaj, żeby przejść

Język:

pol

Język streszczenia:

eng

Prawa:

Licencja Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0

Zasady wykorzystania:

Zasób chroniony prawem autorskim. [CC BY 4.0 Międzynarodowe] Korzystanie dozwolone zgodnie z licencją Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0, której pełne postanowienia dostępne są pod adresem: ; -

Digitalizacja:

Instytut Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej im. M. Mossakowskiego Polskiej Akademii Nauk

Lokalizacja oryginału:

Biblioteka Instytutu Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej im. M. Mossakowskiego PAN

Dofinansowane ze środków:

Program Operacyjny Polska Cyfrowa, lata 2014-2020, Działanie 2.3 : Cyfrowa dostępność i użyteczność sektora publicznego; środki z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz współfinansowania krajowego z budżetu państwa

Dostęp:

Otwarty